Als je het toch zo goed weet…..
Pa was overleden en er moest van alles geregeld worden. Toen mevrouw naar de bank was gegaan om de rekeningen op haar naam te laten zetten had de dame van de bank vreselijk moeilijk zitten doen. Ze waren al jaren klant, hadden een testament dus wat was nou het probleem. Kom op zeg!
 v2.gif)
Nee, de bankdame was onverbiddelijk. Ze moest maar naar de notaris en ze mocht terugkomen als ze een verklaring van erfrecht zou meenemen.
En daar zat zij dus, vergezeld met haar zoon en duidelijk geïrriteerd.
Een verklaring van erfrecht is een verklaring van een notaris wie er is overleden, of er een testament is en wie er eventueel mede op basis van dat testament bevoegd is onder meer om de zaken te regelen.
Na uitgelegd te hebben wat er zoal geregeld moest worden waaronder de afgifte van de verklaring van erfrecht, het mogelijk betalen van erfbelasting en de verdere uitvoering van het testament, werd de verbazing, af te lezen op het gezicht van mevrouw en zoonlief, alleen maar groter.
De zoon kan het niet nalaten om het allemaal flauwekul te noemen. Geldklopperij was het. Ze snapten er geen barst van. Pa en ma hadden een testament dus wat zat ik nou moeilijk te doen. Toen ik vervolgens om dat zelfde testament vroeg kwam hij op tafel. Ze hadden wel even moeten zoeken maar ze hadden hem toch gevonden, het was een langwerpige, van kleur verschoten, in oorsprong bruine enveloppe met, ja zag ik het goed, nog een echte postzegel van Juliana!
Wat ik vreesde kwam uit. Toen het eerste kind zich veertig jaar geleden aandiende hadden ze een testament gemaakt. Niet te lezen die notaristaal maar de notaris had nog wel zo gezegd dat het goed was. Ja, en twijfelen aan de notaris dat deed je niet. Kom er nog maar eens om.
Pa en ma hadden na dit notarisbezoek niet stilgezeten, naast het feit dat ze 3 kinderen op de wereld hadden gezet hadden ze zakelijk ook goed geboert, echter, terug naar de notaris waren ze nooit gegaan. De schapen waren allang op het droge, alleen jammer dat pa er zo kort, te kort, van had mogen genieten.
En toch moest ik het ze zeggen. Ook in dit geval was ik de brenger van het slechte nieuws. Op basis van dit testament moest er een verschrikkelijke bak aan erfbelasting betaald worden. Hadden pa en ma het anders geregeld dan had dit ontzettend veel geld kunnen besparen. Moeder en zoon keken mij met veel ongeloof aan. Op het voorstel van de zoon het testament anders uit te voeren dan het voorschreef kon ik alleen maar antwoorden dat de belastingdienst dit niet zou pikken. Nee, die heffen belasting op basis van het geldende testament. Wijk je er vervolgens vanaf dan pakken ze je nog een keer.
Nou lekker dan, zult u zeggen.
En als je het dan toch zo goed weet, dan weet je zeker ook wel te vertellen wat dan wel een goed testament is?
Nou, om eerlijk te zijn, zou het niet zomaar weten. Waarom? Heel simpel, ik weet niet wanneer iemand dood gaat, net zo min dat ik weet hoe rijk men is of waar het vermogen uit bestaat. Daarnaast is het te betalen bedrag afhankelijk van het aantal kinderen/kleinkinderen en de leeftijd en levensverwachting van de langstlevende ouder.
Geen geval is namelijk gelijk. Maar ja, aan dat antwoord hebt u geen barst.
Wat ik wel weet is dat door verschillende wetswijzigingen het tegenwoordig heel goed mogelijk is veel betere testamenten te maken die zo flexibel zijn dat naast bescherming van de langstlevende ook besparing van erfbelasting mogelijk is.
Toch misschien maar een terug naar de notaris!
