Het rapport van mijn dochter
Het was vrijdag, een korte schooldag voor haar. Een peloton aan stuiterballen kwamen naar buiten gewandeld. Na dat de juffrouw mij had gesignaleerd rende mijn dochter naar mij toe, gooide haar rugzak in mijn armen in plaats van dat ze in mijn armen sprong en liep snel naar een vriendinnetje om af te spreken. Ik kon nog snel vragen of school leuk was, kreeg een ja-knik als antwoord en vroeg of ze nog wat leuks had meegemaakt, een nee-knik en een kus sloten het gesprek af. Vijf minuten later zat ik weer alleen in de auto met de rugzak.
Tijdens het wachten bij het stoplicht opende ik haar tas. Heel soms zat er een bericht in van school, maar meestal zit haar tas vol tekeningen van prinsessen en regenbogen.
Ik bekeek twee tekeningen en zag ook iets anders in haar tas. Haar eerste rapport!
Vol enthousiasme en nieuwsgierigheid reed ik naar huis en bekeek het rapport.
De bevindingen van de juffen stonden netjes geschreven en ik was trots. Het zijn de kleine dingen die ervaren kunnen worden als mijlpalen. De clichés die we allemaal meemaken brengen ook herinneringen naar boven. Want een rapport moet je tonen aan opa en oma en hoop je toch vaak op een beloning.
Ik haalde haar op bij een vriendinnetje op het afgesproken tijdstip, zette haar vast in de auto en gaf haar het rapport terug. Ze keek verbaasd toen ik zei even langs opa en oma te rijden om het rapport te showen en daarna mocht ze speelgoed van mij uitzoeken als beloning. Met muntjes van opa en oma liepen we vrolijk de Intertoys in. Wat de groothandel is voor de hongerige en dorstige, de boekenhandel is voor de leesfanaat, zo is de Intertoys voor kinderen. Na enige tijd snuffelen, verzamelen, twijfelen, afwegen, weg leggen, terugpakken, weer weg leggen en wat overleg stond ze blij bij de toonbank. Een keuze maken is niet makkelijk maar je eigen keuze op de toonbank leggen een overwinning. Met eigen centjes en een bijdrage van papa liep ze trots de winkel uit.
Ik was daar in tegen wat minder enthousiast. Een benauwd gevoel drong binnen.
De Intertoys, de walhalla van plezier waar ik ook iets mocht kiezen voor mijn rapporten, waar ik nu haar mee naar toe neem om iets te kiezen verkeerd in zwaar weer. De winkel is in de Herenhof en Aarhof al gevestigd in een hoek, de speelhoek voor kinderen, de gevarenhoek voor de winkelier. Volgt er weer een begrip wat op het winkelkerkhof zal liggen met een steen en tekst: goeie ouwe tijd. Het zal vast een mooi plekje krijgen naast V & D. Ik vraag mij af wie de volgende in de rij zal worden?
We komen thuis en enthousiaster dan haar rapport laat ze de tas van de Intertoys zien.
Mijn zoon van twee kijkt ook enthousiast. ‘Ja kleine man, bij jouw eerste rapport gaan we ook iets uitzoeken, maar dan online ben ik bang’.
