Een goed doel met een goed gevoel?
Hebt u hem op tijd verstuurd? Uw belastingaangifte…
 v2.gif)
Gelukkig heb ik iemand die het allemaal voor mij regelt. Ik lever ieder jaar (natuurlijk op het laatste moment) mijn hele administratie bij hem in (of zoals u wilt, ik kieper de hele “zooi” bij hem over de schutting) en hij stelt de aangifte op. Ik hoef hem alleen maar in te dienen en ok, uiteindelijk zelf wel te betalen.
Nee ik ga niet zitten klagen maar steevast vraag ik aan de beste man of ik naast de hypotheekrente nog wat af kan trekken. Blijf een Hollander toch! Zo mag je giften (aan goede) doelen aftrekken onder bepaalde voorwaarden. Verbaasd kom ik erachter dat ik, net als velen waarschijnlijk, links en rechts nog weleens wat weggeef. U weet wel hoe dat gaat. Je loopt op straat en je wordt aangesproken door een alleraardigst persoon met een vlotte babbel die vraagt of je nog wat wil doneren (liefst maandelijks) en je daarbij het gevoel geeft een bijdrage te leveren aan het redden van de wereld en de mensheid.
Maar al te vaak laat ik mij overhalen en voor ik het weet heb ik een automatische incasso getekend. Naast het feit dat ik zo snel mogelijk weer verder wil en niet als een zeikerd wil overkomen, geeft het ook nog wel een goed gevoel iets voor het goede doel te doen. Echter steeds vaker ga ik mij meer en meer ergeren over de wijze waarop met name bepaalde doelen aan hun centen denken te moeten komen.
Zo word ik bijvoorbeeld al weken geterroriseerd door de Bankgiroloterij. Door mee te spelen zou ik veel goede doelen steunen. Inmiddels weet ik dat ze meestal in de avond bellen. Als ik zie dat ik een anonieme beller heb weet ik dat het al weer zover is, en neem ik niet meer op. Collectes vinden inmiddels ook plaats met een pinapparaat. Het zal zeker veiliger zijn voor de collectant. Maar ja, om niet als gierig over te komen geef je meer dan je wilt. Staat beetje knullig om één euro te pinnen, niet dan?
Inmiddels heeft menig goed doel een eigen callcenter. Mensen die niks anders doen dan anderen te bellen om hen over te halen vooral (meer) te doneren. Wilt u uzelf of een ander niet laten creperen, dan doneren! is het credo! Onlangs werd ik zo door twee goede doelen afzonderlijk gebeld. De ene dankte mij dat ik al jaren maandelijks iets doneer (liever gezegd het werd automatisch afgeschreven) en gaf mij het gevoel dat ik toch echt wel het verschil uitmaakte! Aan het eind van het verhaal kwam hij dan toch met de hamvraag, of ik mijn maandelijkse bijdrage niet (uiteraard geheel vrijblijvend) wilde verhogen?
De ander kwam zelfs met het voorstel een testament te laten opstellen waarin ik ook het goede doel kon opnemen. Het hijgerige type deed voorkomen of het een gegarandeerde toegang zou opleveren naar de hemel. Tot mijn stijgende verbazing deed hij mij een aanbod inhoudende dat zij dan wel de kosten van de notaris voor het testament voor hun rekening zouden nemen. Toen ik vertelde dat dat toch echt niet nodig zou zijn omdat ik zelf notaris ben werd het direct stil aan de andere kant.
Inmiddels raak je het goede gevoel bij sommige goede doelen kwijt. Soms schiet ook het goede doel, het eigen doel voorbij lijkt het.
Met enige regelmaat heb ik klanten die een goed doel willen opnemen in hun testament of bij leven iets willen schenken. Met dezelfde regelmaat hoor ik dan dezelfde twijfels en vragen. Blijft er niet te veel aan de strijkstok hangen? Komt het geld terecht daar waar het hoort? Worden van mijn geld niet een te duur kantoor in stand gehouden en de daarbij behorende dik betaalde directeuren?
Zo is men steeds op zoek naar het juiste goede doel waarbij ook nog het goede gevoel speelt. Onlangs las ik het verhaal van de Hospice Alphen-Nieuwkoop en de bouw van een nieuwe hospice woning. De Hospice draait grotendeels op vrijwilligers en om het huis in stand te houden is men afhankelijk van giften zowel met de warme als met de koude hand.
Ik begreep dat u één dezer dagen wellicht een oproep in de brievenbus ontvangt om donateur of vrijwilliger te worden. Geen hijgerige telefoontjes of campagnes maar een bescheiden verzoekje per post. Net zo bescheiden als al die vrijwilligers en medewerkers die de Hospice in stand houden. De Hospice is niet meer weg te denken uit onze gemeenschap en voorziet in een stijgende behoefte. En als er een doel is dat onze steun verdient dan is het de Hospice wel.
Mag ik dan zo onbescheiden zijn?
Geef! En ja, ook de giften aan de Hospice zijn aftrekbaar.
Een goed doel met een (dubbel) goed gevoel dus.
