MINERVA Boodschappen
Vanmiddag was ik even boodschappen doen. Dat is op zichzelf natuurlijk totaal niet interessant. Voor mij persoonlijk wel, want ik was na drie weten genieten van bronchitis blij dat het een wandeling zonder instortingsgevaar werd.
Het punt is: ik woon alleen. Als ik ziek ben, is er niemand die even een container vruchtensap, zachte broodjes, yoghurt, een grootverpakking papieren zakdoekjes en zo gaat halen. Dus op een zeker moment is er een nijpend tekort aan wc-papier en brood. En dan ga je al wankelend toch op pad.
Nou ben ik niet de enige die met dit soort praktische zaken wordt geconfronteerd. Tijdens mijn heerlijke wandelingetje vanmiddag met de boodschappenkar kwam ik mijn bovenbuurman tegen. Net als ik een bejaarde-in-dop en net als ik ook een paar weken ziek geweest.
Dus zo midden op straat stonden wij onszelf en elkaar te beklagen. Het is dat er geen bankje staat, want dan zou het beeld compleet zijn. Twee van die overjarige hippies die zichzelf best wel zielig vinden, omdat echt alles op was.
Maar, het leed is geleden en ik ben weer ongeveer beter en de bovenbuurman ook.
Helaas pindakaas heb ik de afgelopen weken geen spitse min of meer politieke blogs getikt over die malle brug over het Aarkanaal en ook niet over de boevenclub die de Alphense gevangenis runt.
De fietsbrug is natuurlijk een hele grote misser en dat is er echt een voor ‘Van onze centen’ of ‘Over de balk’. Een supergoeie kans voor een van de politieke splinterpartijtjes om vol in de schijnwerpers te gaan. Als die programma’s nog bestaan tenminste, want in omroepland is het ook geen feest met al die Me Too gevallen.
De verhalen over de gevangenis zijn enerzijds schandalig en anderzijds komisch. Het schandalige is dat de kleine crimineel die in softdrugs handelt een medewerker is. Zo een die eigen wetten handhaaft. Het komische is het ‘volstrekt onacceptabele’ beschadigen van condooms voor de boeven. Hoe kom je erop als medewerker, inmiddels ex-medewerker.
Enfin, even bijgebabbeld en volgende week er maar weer vol in.
