Dag van de Duurzaamheid
Deze blog schrijf ik aan de vooravond van de Dag van de Duurzaamheid. Een dag waarop ook de gemeente Alphen aan den Rijn extra aandacht vraagt voor het verduurzamen van de samenleving.
Er zijn tal van activiteiten georganiseerd: in het gemeentehuis wordt een rondleiding gegeven om te laten zien hoe duurzaam het gebouw is. In de bibliotheek wordt een kenniscentrum over duurzaamheid officieel geopend en zelf mag ik de Duurzaamheidspenning uitreiken aan een persoon, instelling of onderneming, die zich bijzonder heeft ingespannen voor duurzaamheid. Daarmee onderscheiden we mensen, die zich op dit vlak buitengewoon verdienstelijk hebben gemaakt.
Een dag later is er in het raadhuis een informatiemarkt om te laten zien wat er allemaal gebeurt voor de uitvoering van het Actieplan Duurzaamheid. En er gebeurt veel. Verduurzaming is een grootscheepse operatie. Industrie, landbouw, landschap, verkeer en vervoer, de gebouwde omgeving. Al deze sectoren staat een ingrijpende verbouwing te wachten.
Dat brengt mij op de vraag of een Dag van de Duurzaamheid nog wel nodig is. In het nieuws struikel je over duurzaamheid. De onderhandelingen over het klimaatakkoord zorgen voor krantenkoppen. Het VN-klimaatpanel waarschuwt voor de gevolgen van een gemiddelde temperatuurstijging van 2 graden. Het gerechtshof in Den Haag oordeelt dat de regering zich meer moet inspannen om de burger tegen klimaatverandering te beschermen en net over de grens, in Duitsland, zijn burgers massaal en met succes de straat op gegaan om de winning van bruinkool een halt toe te roepen.
Ik vind een Dag van de Duurzaamheid leuk en nuttig, maar het is zeker niet genoeg. Volgens mij leven wij in de eeuw van de duurzaamheid. Een eeuw waarin de mensheid terugkeert naar het besef dat zijn handelen in balans moet zijn met de mogelijkheden van de aarde en alles wat daarop leeft.
Leo Maat
Wethouder duurzaamheid
