Mijn kijk op Alphen (9)
Mijn vrees is dat het niet erg bevalt. Zeg het dan! En toch weet ik dat er maar weinig Alphenaren zijn die de oorlog nog in levende lijve meegemaakt hebben. Althans, als ze toen al oud genoeg waren om uit hun herinnering te putten. Gelukkig kom ik wel een
Het bovenstaande is dus eigenlijk een pleidooi voor eigen parochie. Zijn er zo weinig mensen die Alphens.nl lezen? Of zijn mijn verhalen niet interessant genoeg om er op te amenderen? Van de redactie van Alphens.nl hoor ik ook geen taal of teken of ze mijn bijdragen waarderen of noodgedwongen tolereren. Logisch wel want het gaat hun totaal boven de pet. Allemaal jongelui. Wat weten zij er van.
Zal ik dan toch maar een poging wagen? Toevallig zag ik deze week een foto van de Raadhuisstraat van Machiel van der Schoot. Ja, zijn eigen straatje natuurlijk maar dan wel in lang vervlogen tijden. De Vergulde Wagen stond er nog en dat was nu net de plaats waar ik mijn eerste jaar op de HBS heb doorgebracht. Het moet 1943 geweest zijn. Het oude gebouw in het Burgermeester Visserpark was inmiddels gevorderd door de Duitsers. Beneden de eerste drie ramen was ons klaslokaal. Ik weet nog veel namen die in de klas zaten, teveel om op te noemen. Toch een paar, Tom Quartel van de veearts Ter Aar, Frits Verduin van de maalderij in de Hooftstraat. Gerda v.d. Bos Ter Aar van de melkfabriek. Ineke v.d. Bos van de dominee en een heel stel uit Bodegraven en Zwammerdam. Het zal de meesten niets zeggen. Maar ik weet er een leuk verhaal over. Ik kan me trouwens niet herinneren dat we daar lang gezeten hebben want in 1944 hadden we helemaal geen school meer. Zelf had ik wel genoeg werk bij de boer of de kolenhandel en dat deed mijn schoolwerk niet ten goede.
Op een dag moesten we met de hele klas naar het Rode Kruisgebouw om doorgelicht te worden voor tbc of andere ziektes. Nu, achteraf denk ik dat het gewone leven toch wel doorging ondanks de duitse bezetting. Het was op de hoek van de Hofzichtstraat, nu een tv-winkel. Een lange gang als je binnen kwam en rechts waren kleedkamers. De eerste deur was voor de meisjes om zich te ontkleden en de tweede voor de jongens. We moesten ons allemaal tot ontbloot bovenlijf ontkleden. Ook de meisjes. Toen bestond het nog niet dat meisjes of vrouwen een lange broek aan hadden. Ze hadden dus een jurkje aan en die moesten ze uittrekken. En ook een eventueel bh-tje. Alleen een broekje bleef dus over. Aan de andere kant van die kleedkamers was een deur die op de kamer uitkwam waar de röntgenapparatuur opgesteld stond. De jongens waren het eerst aan de beurt. Een verpleegster trok de deur van onze kleedkamer open en wij moesten één voor één voor het röntgenscherm gaan staan voor de foto. Toen dat gebeurd was moesten we weer terug in onze kleedkamer en dan waren de meisjes aan de beurt. Maar toen gebeurde er iets ongelofelijks. De verpleegster trok per ongeluk met een brede zwaai de deur van de meisjes kleedkamer open in plaats van onze kleedkamer. Wat er toen gebeurde is bijna niet te beschrijven. Zoiets had ik nog nooit gezien. Daar stonden zo'n 15 jonge meisjes bijna naakt die met een hevig gegil en gekrijs hun handen voor hun prille borstjes hielden.
Een foutje van die verpleegster maar het heeft diepe indruk op me gemaakt. Ben het ook nooit vergeten. We leefden toen nog niet in het porno tijdperk.
Volgende keer gaat het weer helemaal over Gouwsluis want ik word bedolven onder Facebookmailtjes over dat onderwerp!
