Mijn kijk op Alphen (10)
Helemaal wild enthousiast werd ik bij het lezen over de enorme bijvalsbetuigingen die mijn snottebelletjes ten deel vielen bij een groot publiek. Ik kan helemaal niet meer stuk. Onverdroten neem ik de pen dus weer ter hand om te proberen een beeld te sche
 v2.gif)
Het jaar 1943 is naar mijn mening in Alphen vrij rustig verlopen. Althans wat oorlogsgeweld aangaat. Natuurlijk gebeurde er wel eens iets. Alle nachten hoorde je wel vliegtuiggeronk van zwermen vliegtuigen die overtrokken om Duitsland te bombarderen. Daartussen het gegier van duitse jachtvliegtuigen, Stuka's en Messersmidsch die ze aanvielen. Ook afweergeschut bulderde de hele nacht, bij de spoorbrug en hefbrug. Ik geloof dat de radar toen net uitgevonden was en de geallieerden probeerden dat te verstoren met repen zilverpapier, s'morgens lag de straat soms bezaaid met zilverpapier. Of dat waar is weet ik niet. Ik heb trouwens in die tijd verschillende vliegtuigen neer zien storten. In de verte bij Ter Aar en de Vierambachtspolder.
Op een nacht was het bij ons ook raak. Wel aan de overkant van de Rijn. Bij de betonfabriek van van Dijk Jr. Een vreselijke klap. Het moet een verloren bom uit een vliegtuig geweest zijn. Men sprak zelfs van een kettingbom later. Er was toch geen reden om daar te bombarderen. Het woonhuis was ook getroffen maar de familie is er nog vrij goed van afgekomen geloof ik. Het was echt een explosie buiten proportie. Mijn vader ging direct naar de overkant bij boer Willem van Wijk kijken hoe het met de paarden was. Die stonden daar gestald. Zij werden gebruikt bij het vervoer van veevoeder. Ik ging ook mee, we mochten 's nachts wel niet buiten komen, 'sperrzeit', maar nood breekt wet. Dat liep dus nog best goed af. De paarden stonden nog rustig op stal.
Er gebeurde dus altijd wel iets. Jammer dat ik niet precies meer weet of het in 1943 of 1944 was maar mijn a.s. zwager Harm Booij zat bij de 'ondergrondse'. Gek eigenlijk dat ik dat als jongen van nog geen 15 jaar wist. Hij werd in 1944 pas 20. 's Nachts sliep hij vaak bij ons op de vliering omdat je als jonge vent altijd de kans liep opgepakt te worden om in Duitsland te gaan werken. Soms kwam hij pas tegen de morgen thuis. Hij moest dan met zijn groep wapendroppings opvangen die Engelse vliegtuigen aan parachutes neer gooiden. Ze moesten dan met lantaarntjes een stuk grond afbakenen ergens in de polder bij Ter Aar of Aarlanderveen. Het lijkt me toen een zeer gevaarlijke onderneming geweest te zijn. Hoe ze contact hadden met Engeland weet ik niet maar wel dat Jaap Buis uit het Hazeveld de leider van de ondergrondse groep was en dat Willem Kruiswijk van de Steekterweg er ook toe behoorde. Op een nacht kwam hij eens met stukken chocolade thuis. Dat zat ook in die pakketten. Dát was lekker! Hadden we in jaren niet meer geproefd. Ook parachutes nam hij mee en het bijzondere is dat hij een half jaar na de oorlog met mijn zuster getrouwd is en dat zij toen een zelfgemaakte trouwjurk aan had van parachute zijde. Ongelofelijk toch.
We naderen het einde van nummer 10. De volgende aflevering zal echt gaan over 1944, een jaar die niet meer uit mijn herinnering te wissen is. Zoveel avonturen heb ik toen beleefd. En het meeste gaat over Gouwsluis. Hou je maar vast!
