MINERVA En toen kreeg ik dit
Ik haat moederdag. Staat helemaal bovenaan bij alle feestdagen waar ik een hekel aan heb, geen zin in heb of gewoon flauwekul vind. Dat heeft een reden. Uiteraard.
Het is een soort van 'not done' om moederdag te haten. Net zoals het 'not done' is om je moeder te haten.
Iedereen houdt van zijn of haar moeder. Moeders houd je in ere. Daar heeft je moeder recht op omdat ze je a) heeft gebaard, b) je poepluiers heeft gewassen, c) altijd voor je klaarstond. En na schooltijd een kopje thee had gezet, naar al je verhalen luisterde en vooral altijd aan jóuw kant stond.
Er zijn moeders die niet aan dat rooskleurige plaatje voldoen. Zoals de mijne. Mijn moeder ging al stampvoetend, kijvend en scheldend door het leven. In mijn tienerjaren tegen mij, daarna een paar jaar tegen mijn zusje en vervolgens tegen mijn vader tot aan zijn dood. Momenteel tiranniseert ze medebewoners en staf in het verpleeghuis. Geen idee waarom.
Maar dat is niet waarom ik een hekel heb aan moederdag.
Ik heb een kind. Een zoon. Die is al vele jaren uit mijn leven verdwenen. Dat heeft een reden, maar daar gaat het nu even niet over.
Waar het over gaat is, dat dat pijn doet. Een pijn die altijd ergens in het uiterste puntje van je hart blijft zitten. Na zoveel jaar kun je dat meestal vergeten, maar het is er wel. Op voor de hand liggende momenten steekt die pijn de kop op. Verjaardagen, feestdagen en moederdag, bijvoorbeeld.
Nu wordt het elk jaar moederdag. Dus daar kan ik me tegen wapenen. Ik weet dat het in alle tijdschriften staat. Ik weet dat de etalages er vol mee hangen. Ik weet dat er volop mee geadverteerd wordt. Ik weet dat de social media er bol van staan. Kan ik mee leven. Ik registreer 'moederdag' in mijn ooghoek en ik sla het gewoon over.
Maar toen kreeg ik dit. In mijn zakelijke mailbox. Van een bekend Alphens restaurant.
"Lieve mamma,
Een kusje en een etentje bij Restaurant XYZ geef ik vandaag aan jou, omdat ik van alle mensen het allermééste van jou hou! Aanstaande vrijdag en zaterdag serveren wij o.a. een 3-gangen Moederdagmenu."
Ik kan het niet negeren. Ik kan het niet overslaan. Het staat er gewoon. Levensgroot op mijn beeldscherm.
De rest van de week levensgroot op mijn netvlies. Samen met een oude foto...
