Lisa vertelt...
Morgen schijnt de zon weer. In de afgelegen gebieden van Zweden, waar maar weinig internet tot mijn beschikking is, dringt ook hier langzaam het nieuws door. Een vliegtuig schijnt uit de lucht geschoten te zijn. Al snel blijkt het om een lijnvlucht te gaa
De temperaturen hier in Zweden zijn momenteel bizar hoog. "Morgen schijnt de zon weer," hoor ik iemand zeggen en het enige wat door mijn hoofd schiet is: "Niet meer voor deze mensen, zij hebben hun laatste zon gezien." Nog niet over de schrik van de vliegtuigramp heen, komt het bericht door van een schietpartij in de Herenhof. Internet wil niet goed laden en als een Pavlov reactie flitst de Ridderhof door mijn hoofd. Nee toch? Niet weer, is alles wat ik denken kan. Eenmaal een goed contact met internet blijkt het om één zwaar gewonde te gaan, waarvan nog niet zeker is of de persoon het gaat halen, maar het ziet er slecht uit.
Het incident speelde zich af na openingstijd en ik voel me een soort van schuldig, omdat ik een zucht van verlichting slaak. Iemand is net weer slachtoffer geworden en dat is vreselijk. Toch ben ik dankbaar dat het niet een herhaling is, Alphen is nog aan het helen en ik hoop zoiets nooit meer mee te maken.
Morgen schijnt de zon weer, zegt het weerbericht. Ja, het leven gaat door, maar vandaag stond de klok om vier uur even stil, ook hier, in the middle of nowhere in Zweden en waren mijn gedachten bij de mensen die het leven lieten, onverwachts in de lucht en zeg ik een gebedje voor de persoon op een verlaten parkeerterrein bij een winkelcentrum. Dat de zon weer voor jullie mag schijnen op een andere plek.
