Lisa vertelt...
Alphen aan zee? Ik cross met een kilometertje of 150 over de Duitse snelwegen als mijn geliefde partner naast mij een kreet slaakt. Ik kijk verschrikt opzij. "Wat is er?" vraag ik aan hem. Hij leest voor dat een dijk op doorbreken staat in Alphen aan den
Er spookt van alles door mijn hoofd. Hoeveel water zit er in zo'n sloot? Zit dat ding aangesloten op de Heimanswetering? Waar zit dat gemaal ook alweer? Niets wil er doorkomen in dat brein van mij. Dat noemt zichzelf dat Alphenaar, alsof er een blok op mijn geheugen zit. Mijn ouders weten zelfs nog van niets, lang leve de NOS twitter feed. Mijn pa wordt er als 'razende reporter' op uit gestuurd en 20 tergend langzame minuten later, belt hij terug. Ze zijn al met zandzakken bezig, ons huis is droog en de burgemeester heeft verklaard dat de dijk het gaat houden. Yippiekajeeh!
Het is superbizar om vanaf Zweden met ruim 30 graden in de brandende zon over de snelwegen te rijden, onderweg naar huis, waar de hemel tranen met tuiten schijnt te huilen. Als we over de grens richting Apeldoorn rijden, krijgen we dan te eindelijk te zien waar Nederland mee te maken heeft gehad. De thermometer daalt per seconde en mijn ruitenwissers kunnen het niet meer aan, zelfs niet als ik met 50 km over de snelweg doorrol. Even zweten, maar na een half uurtje zijn we er uit en loopt de temperatuur doodleuk weer op. Blij weer thuis te zijn, in een droog huis en een droge auto, met dank aan de geweldige vrijwilligers en hulpverleners die dat voor elkaar hebben gekregen, ook namens mijn auto.
