Kruidvat Baronie
Als je lang haar hebt dan heb je af en toe behoefte aan een nieuw setje haarelastiekjes. Dat is dan ook meteen de enige overeenkomst die je als langharige man hebt met vrouwen met lang haar. Ik wel.
Die gaan geregeld naar de kapper bijvoorbeeld. Voor de dooie puntjes. Ik niet. Ik gebruik ook geen andere rommel voor mijn haar dan een willekeurige shampoo die toevallig in de aanbieding is en al beslist geen crèmespoelinkjes of andere troepjes zoals gel of wax of weet ik veel wat die dames allemaal in hun haar smeren.
Maar ja, die elastiekjes, die dan dus wel. Daartoe trek ik dan in het winkelcentrum De Baronie de stoute schoenen aan en loop de Kruidvat binnen. Je kent dat wel, zo'n winkel waar 98% van het aanbod voor een gemiddelde man volslagen overbodig is en de andere 2% duurder is dan elders. Ze hebben daar echter een wand met haarklemmetjes, borstels, kammen, slingertjes, schuifspelden en ja: haarelastiekjes. Ook die van het soort zonder metaaltje er aan en die moet ik hebben.
Vol ijver en vlijt sta ik het assortiment te bewonderen en verwonder me over het feit dat de zwarte elastiekjes €2,98 kosten en dezelfde, maar dan in bruin €1,99, als de loonslaaf des huizes naar me toe komt.
U kent ze wel: zo'n mannetje van net in de 20, toch al flink kalend, met zo'n hip rood bedrijfsoverhemmetje aan dat hij de avond ervoor helemaal zelfstandig, zonder hulp van zijn moeder, heeft staan strijken. Zo'n kereltje met VMBO-kader en 2 jaar ROC schappen spiegelen die vol verwachting bij Kruidvat zijn carrièreperspectief uitstippelt. Zo eentje dus.
"Meneer, meneer, er mogen hier geen honden naar binnen hoor."
Ik verbaas me hogelijk over dat feit, enerzijds vanwege het feit dat dat bij de ingang nergens vermeld wordt, anderzijds omdat ik mij niet kan voorstellen dat er in die hele Kruidvat ook maar iets staat waar een hond mee aan de haal zou kunnen gaan. Hij zou hoogstens zijn pootje op kunnen lichten, maar ja, schoonmaakspul genoeg zou ik zeggen.
Bij de schuin tegenover liggende bakker begrijp ik dat ie niet naar binnen mag. Daar staan de lekkernijen op hondengrijphoogte uitgestald, zo ook in de supermarkt. Overigens is het bij de even verderop gelegen pizzeria geen enkel probleem. Maar bij de Kruidvat klaarblijkelijk dus wel.
Des te opmerkelijker is de mededeling eigenlijk omdat ie komt van een mannetje dat naar alle waarschijnlijkheid keurig opzit en pootjes geeft als de regiomanager langskomt ten einde zijn arbeidscontractje verlengd te krijgen.
"Is dat zo? Béétje domme regel vind je niet? Ik ga mijn inkopen wel elders doen dan."
"Het is niet anders meneer, dat is nu eenmaal de regel."
Hoofdschuddend verlaat ik met Meneer Bruinsma onverrichterzake het pand. Morgen maar eens op zoek naar een winkel waar ze wél iets willen verkopen.
