Ga maar werken voor je brood
Iedere inwoner van de Gemeente Alphen aan den Rijn zal ons zo langzamerhand wel eens tegen zijn gekomen als we wéér een inzamelingsactie hielden bij een supermarkt. Iedereen moet natuurlijk iedere dag eten, ook klanten van de voedselbank en dus ziet u ons ook zo vaak staan. Onze vrijwilligers krijgen daarbij regelmatig te horen dat men niets met voedselbanken op heeft, dat onze klanten maar moeten gaan werken voor hun brood, net als zij.
Vorige maand schreef ik een column over vluchtelingen die gebruik moeten maken van de voedselbank. Eigenlijk hoort dat niet zo te moeten gaan, is mijn persoonlijke mening. Nu zal ik twee andere voorbeelden geven van mensen die heel graag willen werken voor hun brood, maar het niet kunnen.
We hebben een klant van nog geen 40 in een scootmobiel. Ik heb hem gevraagd wat hij mankeerde. Hij blijkt zich als zelfstandige letterlijk kapot gewerkt te hebben. Met een hernia te lang doorgewerkt om een klus af te maken. Met een bijstandsuitkering kon hij zijn schulden niet betalen en dus belandde hij bij Ons Winkeltje.
Deze maand kregen we een hulpvraag via de thuiszorg voor een man die een herseninfarct had gehad. Deze man was vanuit het ziekenhuis naar huis gestuurd en had een duidelijke hersenbeschadiging opgelopen, waardoor zijn mobiliteit vrijwel nul is. Daarnaast vergeet hij veel dingen, waaronder het feit of al dan niet zijn huur betaald is, of andere rekeningen zijn voldaan. Hij sluit dure abonnementen bij telefonische verkopers, simpelweg omdat zijn hersenen niet optimaal meer werken.
Zijn huishoudelijke hulp signaleerde dat hij geen eten meer in huis had en heeft dat bij ons gemeld. Natuurlijk moet deze man ook eerst een aanvraag doen via de hulpverlening, maar die had even geen tijd en dus helpen we hem maar zonder intake, voorlopig.
Ik hoop dat de mensen die vinden dat onze klanten maar moeten gaan werken voor hun brood, deze column lezen en de volgende keer toch over hun hart strijken en iets geven.
