Het paaltje
Het moet mij toch echt van het hart. Gisteren liep ik er weer tegenaan. In het dorp hebben we vanaf de laad- en losplaats bij de HEMA, een smal paadje om een afkorting te maken naar de Van Mandersloostraat. Heel handig wanneer je niet zo soepel of lang kunt lopen.
Een tijdje geleden heb ik al eens een filmpje gemaakt om op YouTube te plaatsen. Ik vond de loopsituatie te gênant voor woorden en ik heb het niet gedaan. Ik wilde de gemeente niet voor paal zetten.
Als ‘blauwe kaarthouder’ met een witte, gestileerde rolstoel erop, mag ik op die laad- en losplaats parkeren, mits ik niemand hinder. Ik maak er dankbaar gebruik van, die enkele keer dat ik ‘op het dorp’ ben. Het parkeerbeleid voor mensen met een fysieke belemmering, is wat mij betreft op dit punt goed geregeld. Ik ben er tenminste erg blij mee. Zeker midden in de Aarhof en bij de omliggende winkels.
Maar nu. Om mijn energie enigszins te regelen en te doseren, neem ik de kortste looproute naar die winkel waar ik moet zijn. Nou kan ik wel naast Xenos de uitgang van de Aarhof vinden en zo naar de Van Mandersloostraat, daar linksaf slaan en lopen naar bijvoorbeeld een schoenwinkel. Die heb ik ook af en toe nodig, net zoals iedereen. Maar waarom zou ik het mijzelf extra moeilijk maken wanneer het ook gemakkelijker kan? Gemak dient de mens en ook dat gebruik ik dan ook om mijn doel te bereiken.
In die donkere parkeerplaats zijn twee doorgangen te vinden. Eentje loopt langs een oud kerkje en nog ergens, ik ben de naam kwijt, loopt het voor mij beruchte pad. Fietsen kun je er waarschijnlijk niet of amper, je raakt met je stuur gegarandeerd een van de zijmuren en ligt daarna uit te rusten. Plat op de grond. Het pad is duidelijk bedoeld voor voetgangers. Ik reken mij tot deze laatste soort. Ik loop met een rollator. Laat dat pad net breed genoeg zijn om met zo’n hulpmiddel door te kunnen? Ja, dat is zo.
Maar, nu komt het, vanaf de parkeerplaats naar de winkelstraat staat hij: hét paaltje. Het lijkt een meerpaal maar dan is het ding verdwaald. Hij hoort er toch al niet thuis. Twintig bij twintig centimeter, van onderen bruin, twee reflecterende bandjes op ongeveer een meter hoogte met daarboven een witte kop.
Mijn loopmaatje is van de ANWB, goede kwaliteit en niet extra breed of iets dergelijks. Wat ik ook probeer, het gaat niet. Hij kan niet langs het paaltje, van rechtsom of van linksom, het lukt niet. Daar sta je dan met je goede gedrag. Ik kan niet verder, zeker niet wanneer ik alleen ben. Ik krijg dat ding niet opgetild om óver het paaltje te tillen naar de andere kant.
Dag nieuwe schoenen, ik kom niet tot bij jullie winkel. Noodgedwongen keer ik huiswaarts, bekaf en zonder resultaat in de vorm van wat ik dan ook nodig had.
Heeft iemand hier een oplossing voor? Kan dat houten paaltje bijvoorbeeld niet vervangen worden door een véél smaller stalen ding? Dan heb ik kans dat ik er nét toch langs kan lopen, met rollator en al, om mijn winkeldoelen te bereiken.
