Julianabrug, de verborgen schade
Nog even en dan is het 28 augustus. De laatste dag dat de Julianabrug afgesloten zou zijn. Helaas is die datum een maand of vier uitgesteld. De reden weten we allemaal en bij iedereen staan de beelden en het gegil nog in herinnering.
En na de val van kranen en brugdeel: de schade. Schade aan de winkels en huizen. Zichtbare schade, een puinhoop die er nog steeds ligt.
Laat ik voorop stellen dat ik meeleef met al die gene die getroffen zijn door deze ramp. Uiteraard ben ook ik blij dat er geen menselijke slachtoffers zijn gevallen. Al kan ik me als dierenvriend het verdriet voorstellen van de eigenaar van het hondje.
Al vrij snel vielen de bouwers over elkaar heen met excuses en voorstellen. Mourik "gaf" de bewoners 2000 euro en de winkeliers 5000 euro. Een mooi gebaar zou je zeggen, echter toen het 'noodfonds' het licht zag, wist deze bouwer al snel te melden dat de beloofde 2000 en 5000 euro uit dit noodfonds zouden komen. Dat is makkelijk, iets weggeven uit een fonds dat nog niet bestaat.
Nee, wel knap van de eigenaar van BSB die het brugdeel heeft gerestaureerd. Hij gaf voor de camera toe dat zijn bedrijf had gefaald. Ik denk niet dat zijn verzekering deze opmerking hem in dank zal afnemen.
Het 'noodfonds' krijgt een inhoud van 1,2 miljoen euro en moet volgens de heren bouwers voldoende zijn om alle schade te dekken. Lijkt een enorme hoeveelheid geld. Het gebeurt dagen dat ik het niet heb. Maar voor deze heren is het een peulenschil. Sterker nog, een aalmoes. Nog sterker, het is een poging de enorme imagoschade van de betrokken bedrijven te beperken.
Een bedrijf als Mourik is tot ver over onze landsgrenzen actief en geloof mij, wat er gebeurd is met de Julianabrug is beslist geen reclame voor de betrokken bedrijven. Ik weet zeker dat hun accountmanagers regelmatig een project gaan misgrijpen met de woorden: "We hebben geen vertrouwen dat jullie het brugdeel of de betonblokken wel op zijn plaats krijgen."
Gelooft u mij, de imagoschade van de betrokken bedrijven is een veelvoud van her bedrag wat in het 'noodfonds' is gestort. Dit is alleen gedaan om nog een beetje goodwill te kweken.
Maar wat bedoel ik nu met de verborgen schade? Zal ik u vertellen. Elke Alphenaar gaat wel een tot meerder keren per dag of per week van de Lage Zijde naar de Hoge Zijde en vice versa. Al enkele jaren gaat de Julianabrug regelmatig dicht voor onderhoud. En telkens moeten al die Alphenaren een reis rond de wereld maken via de Albert Schweitzerbrug of de hefbrug. Toen we dit voorjaar hoorde dat de Julianabrug 4 maanden uit de roulatie zou gaan voor groot onderhoud, konden de meeste Alphenaren hier wel begrip voor hebben. Ook i.v.m. de geluidsoverlast van de direct omwonenden. Echter toen de brug 28 april dicht ging keken alle Alphenaren uit naar de heropening. Die er voorlopig dus niet komt. Op zijn vroegst over weer 4 maanden. En dus mogen we, met z'n allen, nog eens 4 maanden omrijden. Meer brandstofverbruik en meer ergernis. En dat bedoel ik met 'verborgen schade'.
De omwonenden en winkeliers hebben zichtbare schade en dit kan, hoe erg voor hun ook, vergoed worden na taxatie. Al zullen ze hier echt niet rijk van worden. Maar de gewone Alphenaar krijgt niets buiten deze ergernissen door de fout van een bedrijf of een mens. Dat laat ik in het midden.
Ik wil, bij deze, burgemeester en wethouders en de betrokken bedrijven oproepen om eens na te denken over het volgende. Als de brug klaar is, stellen we de opening één dag extra uit. Op deze dag worden er kraampjes neergezet met eten en drinken. Gezellige muziek. Niet alleen op de brug, maar ook op de op- en afrit. En u nodigt alle Alphenaren uit voor een vermakelijk feest. Hiermee kunt u uw relaties laten zien dat u, of uw bedrijf, misschien wel een fout heeft gemaakt, maar dat u alles en iedereen weer tevreden heeft gesteld. Hoeft niet meer te kosten dan een paar ton. En de Alphense saamhorigheid krijgt een extra punch. Wie is voor?
