De Cock en de aanslag op de Julianabrug
Iedere vergelijking met bestaande personen en gebeurtenissen berust op louter toeval.
 v2.gif)
Het begon als een rustige dag. Zelfs zijn hoedje was in één worp goed aan de kapstok blijven hangen. Wat administratie bijwerken, een paar telefoontjes, chef Nieumeijer op vakantie: rechercheur de Cock zat met een brede glimlach achter zijn bureau. Al weken was het er niet van gekomen, maar vandaag zag hij eindelijke weer eens kans om tussen de middag met zijn jonge collega Vledder naar het centrum te rijden en een broodje te eten.
Het was heerlijk weer en het dorp verkeerde in een dromerige zomerstemming. Op het zonovergoten terras van Proto vergaten ze bijna de tijd. “Weinig plezierbootjes vandaag Dick” merkte de oude rechercheur op. “Ze gaan straks de nieuwe Julianabrug op z’n plaats hangen. Iets verderop zie je de pontons met de kranen en de brug liggen. Alles is afgesloten voor het scheepvaartverkeer”. De Cock boog zich over de rand van de Rijnkade en zag een paar honderd meter naar rechts het enorme gevaarte al in de takels gehangen worden.
“Dat wordt nog een hele klus” mompelde hij in zich zelf. Veel tijd om er verder over na te denken had hij niet, want op dat moment klonk het mobieltje van Vledder. “De Cock er is wat aan de hand bij het gemeentehuis. Er zijn geen agenten in de buurt en nu vraagt het bureau of wij een ruzie tussen twee vrouwen willen sussen”. Ze rekenden snel af, namen nog gauw de laatste slok van hun Aperolletje en liepen de Alphense brug over, langs het grote led-scherm richting het Stadhuisplein.
Daar aangekomen waren twee vrouwen een enorme ruzie aan het maken. “Ik kan je wel vermoorden” riep een wat oudere dame. Een wat dikkere dame, keek hooghartig op haar neer en zei dat zij een domme volksvrouw was die er niets van snapte. “Stoppen, nu gelijk” riep Vledder, “of ik arresteer jullie”. “Rustig aan Dick, het openbaar ministerie heeft het al druk genoeg”. “Dames, dames” begon de Cock op rustige toon. “Zo gaan we toch niet met elkaar om? Laten we even naar binnen gaan. We gaan de vuile was van de politiek toch niet buiten hangen?”
Binnengekomen wist de Cock de dames weer rustig te krijgen en de lucht te klaren. “Nou geef elkaar een hand, dan is alles weer in orde. Stel je toch eens voor dat we jullie hadden aangehouden. Dan hadden we vingerafdrukken moeten nemen en was het voor de rechter gekomen. Wie weet wat voor een ellende dat weer had gegeven”.
Tevreden liepen de rechercheurs langs de Mediamarkt richting de Lage Zijde, toen het gebeurde: in de verte hoorden ze een enorm geraas en een vrouw, die zo hard schreeuwde dat de ruiten van het theater in hun sponningen trilden. Het geluid kwam van de kant van het water. Vledder rende vooruit richting de Oude Rijn. Toen hij daar naar links keek, zag hij een gigantische ravage en een enorme stofwolk boven de huizen aan de Hooftstraat.
“De Cock, de brug en de kranen zijn gevallen! Hollen zo snel als je kan” schreeuwde hij. “Zo vlug ben ik niet meer Dick”, riep de Cock. “Ren jij naar de auto en ik kom je tegemoet in de van Boetzelaerstraat”.
Vledder was nog maar op de Alphense Brug, toen zijn telefoon al ging. “Direct naar Hooftstraat bij de Julianabrug”, riep een dame van de alarmcentrale met overslaande stem. “Het is verschrikkelijk wat er net gebeurd is. De brug is op de huizen gestort”. Normaal vonden hij en dat leuke blonde ding achter de balie altijd wel tijd voor een gezellig praatje, maar nu verbrak ze de verbinding nog voor hij iets kon vragen.
Hun auto stond op het Toussaintplein.
Achteraf kon Vledder zich niet herinneren ooit zo hard gelopen te hebben. Hij sprong in de auto, zette onder het rijden een sirene op het dak en reed een stukje tegen het verkeer in. Net toen hij bij de V&D naar links wilde, kwamen de eerste brandweerauto’s al met hun gillende sirenes aangescheurd. Hij hoefde de straat niet in te rijden, want een hevig hijgende de Cock had inmiddels de auto bereikt. “Ik vrees het ergste Dick en maak me grote zorgen over wat we daar gaan aantreffen”.
Ze reden dwars tegen alle verkeer in, over de busbaan achter winkelcentrum de Aarhof, via de kortste weg naar de Hooftstraat. Wat ze daar aantroffen tartte elke beschrijving. Zelfs Vledder wist niets te zeggen of een flauw grapje te maken. De Cock zweeg ook, maar dacht er het zijne van. Zo’n brug en zulke grote kranen vielen niet van zelf om. Daar moest meer achter zitten.
Wordt vervolgd…
