In de voetsporen van Minerva II
In de hoop dat Minerva het me niet euvel duidt dat ik alweer in haar voetsporen een vervolg geef aan de verheerlijking van ons Groene Hart waarvan wij het middelpunt zijn.
 v2.gif)
Waar waren we ook alweer? O ja, rechtsaf de Burgemeester Smitweg op maar dat was geen Boskoop maar voormalig Hazerswoude. Een weg met schitterende tuinderijen. Van die Boskopers geleerd natuurlijk. Wat een vakmensen zijn dat. Keurig aangelegde tuinen met fantastisch bijgeknipt struikgewas waaruit de mooiste dierenfiguren zijn ontstaan. En niet te missen, aan de kop van iedere tuinderij een kapitale villa als bewijs van de welstand van onze geannexeerde plaatsgenoten. Hoewel ik de laatste tijd veel lees over mindere resultaten en een zieltogend Green Port. Maar laten we het plezierig houden. Fiets je al genietend een tijdje langs deze weg, kruis je ineens de Dijkgraafweg. Heel belangrijk want hij verbindt met een brug het hele Rietveld aan elkaar. Die neem ik later nog maar nu eerst verderop. En dan rechts eindelijk het bord “Klein Giethoorn”. Je bent er nog niet want eerst moet je nog het Pad van Meurs volgen . Een prachtige weggetje door de tuinderijen en zelfs met de auto te bereiken. Soms word je natgespoten door de spuitende sproeiers. Niet zo bijzonder maar het gaat mij om de naam 'van Meurs'. Allerlei herinneringen duiken er dan op uit mijn lagere schooltijd. De speeltuin van Meurs was vroeger een begrip. Als kind moest je daar geweest zijn anders telde je niet mee. Er was zelfs een kabelbaan en je kon heerlijk bootje varen. Die speeltuin is allang verleden tijd maar ze hebben er wel iets moois van gemaakt. Het heet nu terecht Klein Giethoorn. Een heerlijke gelegenheid voor je natje en droogje. Een prachtig terras aan het water en met mooi weer zijn alle plaatsen bezet. Je kunt er je bootje huren en heerlijk peddelen door de Kerkvaart van Hazerswoude. Zelfs de geluiden van een snelweg hoor je daar niet. En de bediening perfect. Voor de automobilist is het eindpunt en weer terug maar de fietser is een doorgang verleend over een smal bruggetje en dan langs het Kerkvaartse pad om je weg te vervolgen. Dat is een belevenis apart. Aan de overkant zie je dan ineens een prachtige tuin met muziekinstrumenten. Het zal wel van kunststof opgetuigd zijn maar levensecht. Een bijzonder stuk grond waar je ook met de fiets kunt komen maar dan van de andere kant. Ook staat er de Groene Kathedraal, een prachtig kunstwerk. Ik ben nog wel aan deze kant dus dat komt later. Het is eerst maar een smal grindpaadje maar dan kom je bij de molen. En niet zomaar een molen! De Rietveldse Molen en de mooiste in de wijde omtrek. Wat hebben we toch een fantastisch arsenaal van schittererende molens binnen onze gemeente grenzen. Deze stamt uit 1648 en dat is toch wel erg oud. Hij zal wel vaker opgeknapt zijn want hij ziet er nog best uit. Jammer dat ik hier niet al die foto's kan laten zien. Ook van die muziektuin. Dat fietspad draait om het sluisje heen van de molen en wordt dan beter berijdbaar.
Ik fiets dus nog steeds langs het Kerkvaartpad. Waarom die zo heet is me een raadsel want er is nergens een kerk te zien. Toch kan ik het begrijpen. Aan het eind van de Kerkvaart kun je linksaf varend, want het is een driesprong, regelrecht naar de kerk varen in de Dorpsstraat. Dat moet het dus zijn. Voor de boeren aan de noordzijde van de Kerkvaart was het vroeger de enige mogelijkheid om zondags ter kerke te gaan. Als je per boot rechtsaf wilt gaan bij de driesprong stuit je eerst op een echte sluis. Die sluis leidt naar de Oostvaart en mondt regelrecht in de Rijn uit. Althans dat geloof ik maar dat komt nog wel.
In Hazerswoude moeten ze gek geweest zijn op hun voormalige burgermeesters. Ik rijd nog steeds langs de Kerkvaart maar al gauw is er een brug rechtsaf naar de Burgemeester ten Heuvelhofweg. Een mondvol maar het moet de weg zijn die indertijd is aangelegd om die Hazerswoudse boeren uit hun isolement te bevrijden. Als je die weg een stukje volgt kom je weer langs de molen maar dan aan de andere kant. Na een scherpe bocht naar rechts rijd je gewoon maar door naar het eind. Er zal toch wel een doorgang zijn voor een fietser? Nou vergeet het maar. Onderweg kom je weer zo'n leuke uitspanning tegen: Theetuin 't Wouwtje. Met de auto of fiets maakt niet uit maar na een bezoek moet je gewoon weer terug. Ik heb het geprobeerd op de fiets. Via een boerenerf en een weg met betonplaten kwam ik weer uit bij de Kerkvaart. Ik zag een boer aan de overkant maar die maakte me duidelijk dat ik helemaal terug moest en dan de Dijkgraafweg nemen om aan de overkant te komen. Om dan weer op de Burgemeester Smitstraat te komen. Een beetje omslachtig maar ook niet slecht. Toch wel erg mooi ook als je de brug over de Kerkvaart weer krijgt en daar hele families zwanen en eenden met hun kroost ziet zwemmen die zich niets aantrekken van wegen of bruggen.
Dus terug maar weer over die burgemeesterweg en toen kon ik het niet laten om het weggetje te volgen dat weer naar de Kerkvaart leidde en waar aan het eind die prachtige muziektuin staat. Echt de moeite waard, wat een pracht natuur en een compleet uitzicht op het terras van Klein Giethoorn. Weer terug want je loopt in H'wou bijna overal dood en vervolg mijn weg en weer langs de molen en kom dan op de Burgemeester den Hollanderweg. Het moeten vroeger illustere lui geweest zijn in Wou die burgemeesters. Een belangrijke weg voor de tuinders en boeren maar aan het eind loopt het weer dood. Althans voor auto's. Op de fiets kun je door een zig-zag hekje en rijd je pardoes tegen de Blauwe Wip. Niet letterlijk maar hij staat ineens voor je neus. Tijd voor een foto. Het is dan het Oostvaartpad. De vaart die vanuit de Rijn dus uitkomt bij de sluis naar de Kerkvaart. Kunt u het nog volgen? Ik volg het fietspad naar boven en dan ben je zomaar ineens in het Spookverlaat. De weg oversteken en het Oostvaartpad blijven volgen tot je onder de N11 door komt. Heb ik nooit geweten dat het kon maar het wijst vanzelf. Onderweg wel even uitgerust op een bankje langs het pad. Heerlijk is dat en met een breed uitzicht op onze 4 energiemolens al staat er wel vaak eentje stil voor reparatie. Soms ook wel twee.
En dan stuit je ineens op de Oude Rijndijk. Bekend terrtein en ik twijfel even. Linksaf? Dan kun je de Koukerkse brug over en dan weer op huis aan. Nee toch maar rechts, het is genoeg geweest voor vandaag. Ook wel leuk fietsen langs die oude en vaak gerenoveerde boerderijen. Na de puinhoop van de komende Maximabrug gepasseerd te zijn en een saluut aan Avifauna ben ik bijna thuis. Bij leven en welzijn pak ik de volgende keer een heel andere route. Tot dan.
