Natuurlijk pak ik die kans. Graag zelfs!
Of ik een dag of drie, vier in een gloednieuwe Mini Clubman wil rijden. Ja hoor, wat denk je dan? Ik ben altijd te porren voor nieuwe ervaringen en absoluut niet merkentrouw. Mijn eerste auto, een tamelijk versleten Alfa Romeo GTV, kocht ik in 1981 vooral omdat ‘ie er stoer en snel uitzag. Drie maanden later zakte de Italiaan door de achteras en was het uit met de pret. Daarna werd het een zesdehands Ford Taunus omdat ik die nog net kon betalen. Weer een half jaar verder reed ik in een aftandse Peugeot 305 omdat de Ford mijn vlotte rijstijl niet verdroeg. De Fransoos, zo bleek kort na de aankoop, was daar evenmin tegen opgewassen.
 v2.gif)
Zo hobbelde ik van de ene budgetaankoop - Renault 4, 2CV, Mini (jawel), Fiat 127, BMW 1802, Saab 96V4 en ettelijke andere occasions - naar de andere om uiteindelijk ergens aan het begin van de negentiger jaren bij een Citroën AX 11 TGE uit te komen. Dat was de eerste auto die ik toen nieuw kocht, in nauwe samenspraak met mijn toenmalige echtgenote met wie ik destijds twee kleine hummels had. Die moesten natuurlijk wel veilig worden vervoerd. Leuk autootje was dat. We zijn ermee op kampeervakanties geweest, waarbij de dakkoffer plaats bood aan een luxe kampeerklaptafel met stoelen en de tassen met kleding terwijl de tent met toebehoren tussen de voor- en achterbank lag, met de slaapzakken en kussens er bovenop. Zoon- en dochterlief hebben er heel veel kilometers heerlijk op geslapen.
Ik zal het maar gewoon bekennen. Ik heb niet zoveel met auto’s. Ik kijk niet naar Top Gear en vind de Formule 1 alleen maar leuk omdat ‘onze Max’ het geweldig doet. Maar Mini heeft - echt waar - altijd een speciaal plekje in mijn hart gehad. Toen ik vorig jaar bedacht dat de werkgever van mijn eenmanszaak zijn werknemer wel een leaseauto mocht gunnen, ging ik direct naar mini.nl. Na uitgebreid overleg met de leasemaatschappij en een frisse kijk op mijn bedrijfsbegroting moest ik jammer genoeg vaststellen dat de Clubman mijn financiële draagkracht overmatig op de proef stelde. Met mijn Suzuki Swift ben ik overigens dik tevreden, maar soms - en vooral als ik die eigenzinnige Britse vierwieler op de weg zie - verlang ik ernaar om er ook in rond te tuffen. Die kans wordt me nu op een presenteerblaadje aangeboden. Natuurlijk pak ik die kans. Graag zelfs!
