De siliconentieten van Serious Request
Ook in Alphen aan den Rijn zijn weer de nodige initiatieven gestart om geld voor Serious Request op te halen. Het thema dit jaar is de hulp van het Rode Kruis in oorlogsgebieden. Prima hoor als je je hart laat spreken, maar toch...
 v2.gif)
Een klein dorpje in Afrika: sommige hutjes zijn zo goed en kwaad als het ging gerepareerd, maar de meeste zijn tot de grond toe afgebrand. Veel inwoners zijn doodgeschoten en de 'gelukkigen' die het overleefd hebben, zijn meestal gewond, verkracht of hun familie kwijt geraakt. Er is nauwelijks meer te eten. Geneesmiddelen en artsen zijn er al helemaal niet. Overal gehuil van kinderen. Zo gaat dat in oorlogsgebieden.
In de verte verschijnt een stofwolk. Die paar kindertjes, die dat nog kunnen, rennen joelend een paar grote auto’s tegemoet. Niet van die oude dingen die ze wel eens gezien hebben, maar blinkend witte landrovers met zo’n liertje voorop en een grote band achterop. Overal zijn moderne design logo’s opgeplakt, rode kruizen of teksten als 'Serious Request'.
Uit de voorste auto stapt een mooie blonde dame. Wat een grote tieten heeft ze! Weten die kindertjes veel. Die hebben nog nooit van siliconen gehoord. Uit de andere auto stappen nog meer mooie blanke mensen. Camera’s draaien. Redactieteams fluisteren, dat het erger moet en gaan op zoek naar echt schrijnende gevallen. Verkoopt beter.
Een wanhopige moeder smeekt of ze haar kunnen helpen. De barbiepop stelt haar gerust. “We gaan actie voeren mevrouw. Binnenkort is er een gigantisch feest in Nederland, waar we veel geld hopen op te halen.” “Kunnen jullie op dit moment dan niets doen?”, vraagt de moeder huilend. “Zonder hulp gaat mijn dochtertje dood.”
De dorpsoudste komt aangestrompeld op één been. Hij leeft nog, maar daar is ook alles mee gezegd. “Jullie hebben toch 100 miljoen eigen vermogen? Kunnen jullie nu niet iets voorschieten dan?” Een meegereisde deskundige gaat het proberen uit te leggen: “We willen er zeker van zijn dat we volgend jaar ook projecten kunnen ondersteunen en daarom hebben we dat geld op de bank staan. Daarnaast kennen wij in Nederland hy-po-the-ken, so-ci-a-le voor-zie-ning-en en se-cun-dai-re ar-beids-voor-waar-den. We hebben wel een verantwoordelijkheid naar onze eigen medewerkers en directeuren.”
De oude man schudt zijn hoofd. Hij begrijpt het niet goed. Iemand van het goede doel maakt een notitie. Over een paar jaar moet hier een schooltje staan. Dan kunnen ze iets leren over economie, over geld en politiek. Alleen met een goede opleiding krijg je welvaart, nietwaar?
In Nederland is het groot feest. “Is everybody happy?” gilt een blonde babe met een strak shirtje door de microfoon. “YEAH”, galmt het over het plein. In Afrika huilt op dat moment een moeder bij een kindergrafje.
Een klein stukje van de HONDERD MILJOEN die het Rode Kruis in reserve houdt, had haar VORIGE WEEK kunnen helpen. Maar ja, toen was het nog geen kerstsfeertje. Dan haal je minder op.
Machiel van der Schoot
