MINERVA Ridderhof
De schietpartij in winkelcentrum Ridderhof is vandaag precies 5 jaar geleden. Toevallig valt dat opnieuw op een zaterdag. Dat maakt dat die dag er nu een beetje hetzelfde uitziet. Net als de rest van de inwoners van Alphen aan den Rijn weet ik nog precies hoe het was. Ik heb het er niet moeilijk mee, maar leuk is anders. Ook dat zal hetzelfde zijn als bij de meeste andere Alphenaren.
Toen Tristan begon te schieten was ik met toevallig met een van de raadsleden op stap. Met Jo Schriek, toen fractievoorzitter van de SP, om precies te zijn. Een soort van privé op stap. We gingen in Koudekerk naar een caravan van de SP kijken. Bij Debatcafé OpHetDorp hadden we bedacht dat het leuk zou zijn om met die geleende caravan op Koninginnedag op Parkkunst te gaan staan en filmpjes te maken. Jo z'n dochter Flor was mee.
Net rond de tijd dat we vertrokken, kwamen links en rechts geruchten op gang over de Ridderhof. Dus Jo belde met het gemeentehuis via het lijntje van de raadsleden. Dat doe je als raadslid. En ik belde met het gemeentehuis via de piketdienst. Dat hoort zo als journalist.
We zijn toch naar die caravan gaan kijken. Onderweg merkten we wel dat het geen kattenpis was in dat winkelcentrum vooral aan de helikopters boven ons hoofd en de sirenes in de verte.
De persconferentie waar ik bij moest zijn en Jo bij wilde zijn, was om 14.00 uur. Daar waren we dan ook. Net als de complete landelijke pers - televisie, radio, fotografen en verslaggevers -, voorlichters uit andere steden, het Openbaar Ministerie, de politiechef, de burgemeester en de bewakingsdienst. Het was een heel circus.
Voor mij was die persconferentie de aftrap van een marathonsessie als eindredacteur van de plaatselijke krant. Als lokale krant die een keer in de week uitkomt, heb je geen weekeinddiensten en ook geen kantoor waar je zo naar binnen kunt lopen. Het hele weekeinde kwam gewoon op mij neer en dat kantoor binnenlopen moest even geregeld worden met 'de baas' Clem Nieuwenhuijzen vanwege het alarm. De eerste keer dat ik weg wilde, resulteerde dat desondanks in een hoop geloei van sirenes, gesloten deuren, blinde paniek en een aangesnelde bewakingsdienst.
Die eerste keer wilde ik trouwens mijn camera ophalen. Die lag gewoon thuis. Nou wil het toeval dat ik bij winkelcentrum Herenhof woon en dat was net ontruimd vanwege de bommeldingen voor de andere winkelcentra die de politie in de auto van Tristan had gevonden. Sluip door kruip door ben ik stiekem toch even langs de politiebewaking en naar binnen geglipt.
Er waren dat weekeinde nog meer persconferenties voor de landelijke pers. Live uitgezonden op de nationale televisie. Er waren ook kleine bijeenkomsten voor de lokale pers. Sommigen onder ons kenden een of meer van de slachtoffers. Het zou ook gek zijn geweest als dat niet zo was. Al was het maar vanwege de theorie 'Six degrees of separation'. Zo had ik bijvoorbeeld de doodgeschoten Margriet ter Haar voor de krant een paar keer geïnterviewd.
En dan was er de herdenking de volgende dag. Een grote actie via twitter werd overgenomen door de gemeente. Waarnemend burgemeester Bas Eenhoorn en minister-president Mark Rutte waren erbij aanwezig. Er kwamen circa 5000 mensen op af. Ik niet. Dat kon ik na de marathon van alleen maar met die schietpartij bezig zijn en zorgen dat het netjes werd verslagen niet meer opbrengen.
De verslaggeving dat weekeinde plaatste ik allemaal op internet op 'onze' relatief nieuwe site. Het eerste verslag leverde meteen een record aantal bezichtigingen op. Zo meldde de redactiechef vanuit Rijswijk verheugd op maandag. Ik was er niet zo blij mee. Liever had ik geen schietpartij verslagen in Alphen aan den Rijn.
