MINERVA Waar is de stip aan de horizon
Gerichte karatetrappen van links. Recht voor z'n raap muilperen van rechts. Kennelijk is zowel politiek links als politiek rechts niet vies van een beetje agressie. Het wordt straatvechten tijdens de komende verkiezingen. Dat wordt nu zichtbaar, omdat de Tweede Kamer in het voorjaar wordt gekozen en dat zal rond de zomer naadloos overgaan richting gemeenteraadsverkiezingen een jaar later. De lokale afdelingen van de landelijke partijen maken alvast gebruik het komende verkiezingsgeweld.
De landelijke agressie sijpelt dus door naar de gemeentepolitiek. Vooral partijleden, partijaanhangers en de immer aanwezige ontevreden meute houden zich bezig met het gevecht op straat. Dat is logisch want de dames en heren gemeenteraadsleden op het pluche van de Raadzaal hebben wel iets anders te doen. Buiten het zicht van het volk regeren zij de gemeente die staat voor een hele grote taak: zorgen dat voor de volgende verkiezingen het complete stelstel van sociale zekerheid is hervormd.
Kennelijk is ook ons morele kompas behoorlijk van slag.
Als je nagaat wat een slagveld de Pietendiscussie was. Ben je voor zwart, dan ben je een racist. Ben je voor roet, dan moet je maar oprotten naar waar je ook vandaan komt. Multiculti, het principe van 'ieder z'n eigen piet', lijkt het godzijdank op termijn te gaan winnen.
Als je bekijkt wat Jan Terlouw met zijn politiek van touwtje-uit-brievenbus losmaakt. Aan de ene kant veel supporters die de hang naar nostalgie delen en die het allemaal liever wat gezelliger willen. Jammer dat zij hun touwtje dan niet gewoon uit hun brievenbus laten hangen. Aan de andere kant de sceptici die Terlouw maar een ouwe zak vinden met een gebrek aan realiteitszin.
Het commentaar is lokaal al net zo verheffend als landelijk. Vooral op social media.
Waar het bij de politieke partijen aan ontbreekt, is een mooie lokale visie. Wat willen we met deze gemeente? Wat willen we voor onze inwoners? Wie willen we zijn en wat moeten we daarvoor doen? Waar is de gemeentelijke - dus lokale - stip aan de horizon?
De landelijke partijen zijn nog altijd bezig met gedachtengoed vanuit de verzuiling van de negentiende eeuw. De lokale partijen zijn of een piepkleine splinter met nul en generlei invloed of een smeltkroes met een hoog 'weglopers' gehalte.
Er is luid en duidelijk gebrek aan politiek leiderschap. Zichtbaar politiek leiderschap. Van welke lokale politicus weten 'wij' nog wat hij of zij denkt en doet?
En nu wil Geert Wilders een gemeentelijke afdeling van de PVV stichten in het Alphense. Een partij die bestaat uit één lid. Een dictatuur dus. Met een flinterdun verkiezingsprogramma vooral gevuld met wat ie allemaal niet wil. Nergens staat wat ie wel wil en vooral niet hoe hij dat wil bereiken. De lokale tokkies hangen de vlag uit: net goed, hadden 'ze' Nederland maar niet te grabbel moeten gooien. Dat zij zelf 'ze' zijn, vergeten 'ze' voor het gemak even. En dat ‘ze’ bij de PVV pas goed h.e.l.e.m.a.a.l niets in de melk te brokkelen hebben, zien ‘ze’ niet.
