MINERVA Lalji is een lul
Lalji is een lul. Dat is mijn mening. Simpel. Advocaat Lalji slaat er een slaatje uit, maar er is natuurlijk heel wat meer over de belachelijke rechtszaak tegen de ouders van Tristan te zeggen dan dit.
Een aantal slachtoffers heeft besloten om de rest van hun leven slachtoffer te blijven. Dat gebeurt niet alleen na de schietpartij in de Ridderhof. Dat gebeurt ook na een verkeersongeval of als je huis af is gebrand. Het gebeurt als je in een beroerd huwelijk zit of juist als je eruit stapt en in de bijstand terechtkomt. Of als je gehandicapt bent. Of gewoon als je pech hebt in het leven.
Ergens heeft de illusie postgevat dat het leven maakbaar is en dat je altijd invloed hebt op wat er met en rondom jou gebeurt. Kletskoek. Als je met een psychopaat getrouwd bent die per se ruzie met je wil om je daarna een schuldgevoel aan te praten en alle hoeken van de kamer te laten zien, dan gebeurt dat gewoon. Maakt niet uit wat jij doet of wat jij zegt. Als je keurig op je eigen weghelft rijdt en aan de overkant rijdt er ineens een op de verkeerde weghelft, kun je doen wat je wilt. Je eindigt onherroepelijk tegen de vangrail, tegen een boom, in de sloot of gewoon in de kreukels tegen die andere auto.
Als je dus de pech had om op die zonnige zaterdag in winkelcentrum Ridderhof rond te lopen, dan had je een hele nare ervaring. Want natuurlijk is terechtkomen in een schietpartij heel erg. Het is vreselijk en het tekent je voor je leven. Als je daadwerkelijk gewond raakte. Als je het hebt gezien. Als je nabestaande bent.
En je moet wel verder met je leven. Anders verklaar je jezelf voor de rest van je leven tot slachtoffer. Een schadevergoeding in geld is voor kosten die jij moest maken. De rest wordt betaald door je eigen verzekering. Niks meer en niks minder.
Het verpesten van de rest van je leven wordt niet goedgemaakt met geld. Nu niet, nooit niet. Je moet gewoon verder en dat moet je zelf doen.
De rechtszaken van advocaat Lalji maken 'verder gaan' moeilijk voor de tientallen mensen die de schietpartij achter zich hebben gelaten en hun leven weer hebben opgepakt. Ook als dat leven er anders uitziet dan voorheen.
Het gewroet in de wonden door advocaat Lalji maakt dat er meer slachtoffers zijn en blijven dan nodig is. Voor sommigen betekent dit dat de balans net de verkeerde kant uitslaat. In plaats van met moeite verder is het met moeite stilstaan geworden.
Bij zo'n ingrijpende gebeurtenis blijven er altijd vragen. Echte vragen. Verzonnen vragen. Domme vragen. Maar vooral onbeantwoorde vragen. Gewoon omdat er geen antwoord is, want elk antwoord roept nieuwe vragen op.
Als Lalji ze stelt, heet dat retoriek en er hangt per vraag een prijskaartje aan. Als hij de rechtszaak tegen de ouders van Tristan wint, moet er namelijk fors in de beurs worden getast en anders niet.
Lalji is een lul. Dat vind ik echt.
