Zorg om de zorg, deel 1
In het regeerakkoord zijn zes bladzijden gewijd aan de zorg. Er zitten goede punten in het akkoord: er is veel aandacht voor ouderen, mantelzorgers, verpleeghuizen, eenzaamheid, waar we in Alphen ook druk mee bezig zijn.
Ook worden de verschuiving van tweede naar eerste lijn, het beperken van roken en overgewicht en het terugdringen van budgetpolissen om er enkele te noemen.
In het akkoord wordt gesproken over een totale bezuiniging van 1,9 miljard in 2021 op de totale curatieve sector (thuiszorg, eerste lijn (huisartsen en paramedici) en tweede lijn (ziekenhuizen en GGZ)). Begrijp mij niet verkeerd: als we geen rem op de kosten van de zorg zetten, kunnen we straks 40% van ons inkomen naar de zorg dragen. Gelet op de door de regering ingezette lijn verwacht ik de bezuinigingen meer in de tweede lijn; maar zullen mensen bijvoorbeeld accepteren dat ze verder naar een ziekenhuis moeten reizen, omdat het ziekenhuis in de buurt wordt gesloten?
Er zitten ook vreemde zaken in het akkoord
1. In het regeerakkoord staat: We worden allemaal ouder en dat doen we het liefste in onze eigen omgeving. Dat is een statement dat is opgeschreven door gezonde mensen van middelbare leeftijd die, bij voorkeur samen met hun partner, gezond oud willen worden. Echter, in mijn praktijk zie ik voldoende ouderen die niet zo gezond meer zijn en/of hun partner verliezen, die helemaal niet meer zelfstandig willen wonen, maar (gelukkig) niet ziek genoeg zijn om in een verpleeghuis te wonen. Sommige van deze mensen willen in een "driegeneratiewoning" wonen waar ze nog een rol hebben in de opvang van de kinderen en het runnen van het huishouden. Anderen willen met meerdere ouderen (soms kleinschalig, soms grootschalig) wonen in een omgeving met de benodigde voorzieningen, waar ze zelf kunnen koken als ze dat willen, maar waar de maaltijden ook verzorgd kunnen worden, waar ze de dagelijkse boodschappen kunnen doen of kunnen laten bezorgen, naar de kapper kunnen of waar de kapper aan huis komt et cetera. Waar ze zelf kunnen kiezen wat ze zelf doen, wat ze laten doen, met wie ze iets samen doen. Dat soort woonvormen zijn er te weinig, en daar moet de komende jaren meer aandacht voor zijn.
2. Voor ouderen die langer thuis blijven wonen moet ook zorg beschikbaar zijn. Er is veel te doen over de bezuiniging op de wijkverpleging. Deze staat overigens niet expliciet in het akkoord. De thuiszorg kan op dit moment het werk ternauwernood aan. Sommige thuiszorgorganisaties hebben in de zomer een patiëntenstop gehad omdat ze niet meer konden garanderen dat ze zorg konden leveren. Met veel kunst- en vliegwerk wordt er toch zorg verleend. Ik zie tot op het bot gemotiveerde wijkverpleegkundigen die zich tot het uiterste inspannen en zelf bijna door de hoeven zakken. Wat voor signaal gaat er uit van een bezuiniging op de wijkverpleging? We vinden dat wijkverpleegkundigen het best met wat minder mogen doen, thuis blijven wonen is mooi, maar het moet niet te gek worden. De wijkverpleging heeft er de afgelopen paar jaar taken bij gekregen: de indicatiestelling voor verschillende vormen van zorg en het zogenaamde casemanagement dementie bijvoorbeeld. Beste regering: als u echt wilt dat er een verschuiving van de tweede naar de eerste lijn plaats moet vinden en mensen zo lang mogelijk thuis moeten blijven wonen, is een bezuiniging op de wijkverpleging echt het laatste wat er moet gebeuren.
