MINERVA Kleurrijk
Ik heb best wel heimwee naar vroeger. Ik mis kleurrijke mensen in de politiek. Er zijn nog maar weinig flamboyante types die een zetel weten te bemachtigen. Om de een of andere reden komen zij gewoon niet op een kieslijst terecht.
Heimwee naar toen de hele gemeenteraad braaf zijn mond hield en in ganzenpas achter coalitieleider Ruud Gebel aanhobbelde als die zei wat er gebeuren ging. Ik kan me nog herinneren dat hij de ganse oppositie en de enkele dissident in de coalitie er fijntjes op wees dat 'we' wel konden praten, maar dat de meerderheid beslist. Hij zei nog net niet dat de VVD gewoon de dienst uitmaakte als verreweg de grootste partij. Dat bedoelde hij trouwens wel, denk ik zomaar.
De heimwee zit er niet zozeer in dat de hele politiek monddood werd gemaakt met dat soort argumenten, die dus in één adem een paar duizend jaar van democratie onderuit schoffelen. Kenmerk van democratisch denken is tenslotte het luisteren naar een minderheid. Anders is het geen democratie, dan is het gewoon het recht van de sterkste. Of van de man/vrouw met de grootste bek. De heimwee heeft te maken met de mensen.
Ik weet nog dat SP-voorman Jo Schriek van de Gebelse uitspraken acuut last kreeg van zijn Spaanse temperament. Dan sprong hij woedend op en moest even naar buiten om af te koelen. Schriek wist ook wel dat een vuurspuwend betoog geen zoden aan de dijk ging zetten. Een peuk in de kou wel. Voor hem dan.
Ik weet ook nog dat de nummer 2 van de SP, Ronald Pleij de complete bijbel in twee minuten kon citeren. Het was een wonder dat iedereen hem dan ook nog kon verstaan. Hem volgen was een heel ander verhaal. Speedy Gonzalez is er niks bij.
Tegenwoordig komen we niet verder dan Peter Bontekoe die van partij naar partij hopt, van CDA naar Nieuw Elan naar zijn eigen Lijst. Maar het blijft een gewone nette man als hij spreekt. Niks geen woede-uitbarstingen of iets anders leuks.
De spannendste momenten in de raadsvergaderingen zijn trouwens die als de tweede man van het CDA de oppositie tegemoet wil komen en een motie uit zijn hoge hoed tovert. Fractiediscipline is aan Jeroen van Gool niet besteed. Of ik hem daarvoor bewonder of dat ik het gewoon heel dom vind, daar ben ik nog niet uit.
Blijft dat een gemeenteraad die het vrijwel overal over eens is, best wel saai is om naar te kijken en te luisteren. Speciaal als er nauwelijks kraak nog smaak aan de dames en heren politici zit. Niks geen kleurrijke figuren meer.
