MINERVA Inclusief is iets met kunst
Je kunt de krant niet opslaan of je leest iets over een inclusieve samenleving. Maar, waar gaat dat eigenlijk over? Als je op het woord 'inclusief' googelt komt er een hele interessante definitie naar boven. Dan is het een hoorspel van ene meneer Kroetz, iets met kunst dus.
 v2.gif)
In de wandelgangen van het Alphense gemeentehuis is inclusief echter een modieus woord om aan te geven dat we heel sociaal moeten doen en iedereen bij onze lokale samenleving moeten betrekken. Iedereen is dan gedefinieerd als: minderheidsgroepen. Het heeft even geduurd voordat ik voor mezelf op een rijtje had dat er dan kennelijk gedacht wordt aan gehandicapten, statushouders en armelui. Zoiets althans.
De sociaal maatschappelijke ambtenaren hebben inmiddels hun armen tot aan de ellebogen ook in sport, kunst, cultuur en onderwijs zitten. Zodat al het geld kan worden besteed aan die inclusieve samenleving. Dus niet aan sport, kunst, cultuur en onderwijs.
En dat is een probleem. Want nu die ambtenaren allemaal inclusief gaan doen, valt iedereen die een beetje normaal is buiten alle potjes.
In het gemeentehuis is inclusief gewoon een mooi woord in rapporten en tijdens bijeenkomsten. Daarmee wordt iedereen die denkt dat met z’n allen ook echt met z’n allen betekent, zand in de ogen gestrooid. Als je niet inclusief denkt en doet, ben je asociaal.
Laat ik dan eens iets vertellen over Stichting Productiehuis Alphen waar ik sinds een jaar veel werk voor verzet. Als je daar namelijk ziek bent en toch wilt bijdragen, dan verzinnen we een rolstoel als accessoire. Als je daar niet helemaal binnen het normale spectrum valt, zeg je bent autistisch, dan denken we dat dat een mooi voordeel is op jouw plek. Als je niet zo rijk bent, dan betaal je in delen of een andere keer of we regelen iets. Als je een kleur van jezelf hebt en niet van de zon, dan zien we dat niet eens. Als je niet bepaald vrijwillig uit een ver buitenland komt en je bent heel goed in je vak, dan praten wij wel in drie talen tegelijk en met handen en voeten. Als je een kind bent, doe je wat kinderen goed kunnen ook al krijgen we daar zo af en toe een staart van…
Nu we het er toch over hebben. Haar naam was Sarah wordt de komende weken gespeeld in Parkvilla. Het is vast een goed idee om eens met een leuke inclusieve groep, of gewoon in je eentje, te gaan kijken naar deze geweldige voorstelling in het kader van Dodenherdenking en 5 mei.
Je bent als samenleving pas echt inclusief als niemand erover nadenkt dat jij eigenlijk anders bent, niet in het potje past en er anders uitziet. Daarom is Productiehuis Alphen een heel mooi voorbeeld van inclusief. En van kunst en cultuur en onderwijs. En ook van sport, want een goed toneelstuk op de planken zetten is topsport. Kijk, inclusief heeft inderdaad te maken met kunst!
