Stennis met Dennis - Een oorverdovende stilte
Een optreden van Neerlands beste band in mijn eigen hometown, daar wil ik bij zijn. Maar mijn zoon fungeert als spelbreker. Die ochtend krijgt hij buikkrampen en moet overgeven, veel en vaak. Dat duurt de hele dag. Thuis tossen mijn vrouw en ik wie er die avond mag gaan en wie zich over de arme jongen ontfermt. Ik verlies. Die avond leg ik hem in bed. Zijn slaapkamerraam staat open. âHoor eensâ, zegt hij. âDat is Bløf!â Het markante stemgeluid van zanger Paskal Jacobsen wordt door de wind naar zijn slaapkamer gedragen. âHier aan de kustâ¦â, zingt Jakobsen. Mijn zoon vult aan: âDe Zeeuw-se kustâ¦â Hij kokhals een keer en spuugt een golfje groene gal over mijn shirt. Even later geef ik hem een aai over zijn bol, waarna hij in slaap valt. Ik loop naar zijn slaapkamerraam, zet het wagenwijd open en luister. Ik hoor het publiek massaal meezingen. Ik zie dat mijn zoon weer kleur op zijn gezicht krijgt. Ik had bij nader inzien helemaal niet verloren.
 v2.gif)
De volgende avond wandel ik over het terrein van het Zomerspektakel en zie Xander de Buisonjé al zingend van het podium lopen. De mensen verdringen zich om hem heen. Het vrouwelijk schoon gaapt hem soppend aan. Sommigen vallen in katzwijm als hij hen uitnodigt voor een dansje.
Eerder die week kondigde Piet Paulusma donderwolken aan, maar ik zie alleen een blauwe lucht met wat witte wolkjes. Het publiek geniet van de optredens, maar ook van al het andere entertainment dat wordt geboden.
In Park Rijnstroom lopen honderden mensen hun rondjes. Samenloop voor Hoop is geboren uit de dood. Toch is de sfeer warm en heerst er vrolijkheid. Mensen praten, lachen en de saamhorigheid is enorm. Dan nadert de klok het tijdstip van 23.00 uur, het moment waarop de kaarsenceremonie zal beginnen. In de verte dreunt de beat uit de boxen van het Zomerspektakel. Het is een minuut voor elf als de muziek op de Dagcamping stopt. In Park Rijnstroom begint de ceremonie met een minuut stilte. De looproute wordt omgeven door kaarsjes en lampionnen waarop teksten staan geschreven. Teksten over hen die zijn overleden of voor hen die op dit moment strijden tegen een dodelijke ziekte. De stilte is oorverdovend. Er hangt een intense emotionele waas over het park. Er vloeien tranen. Als de minuut voorbij is, begint een koor te zingen en de lopers komen voorbij geschuifeld met fakkels in hun handen.
Op het terrein van het Zomerspektakel is een silent disco aan de gang. Geluidloos voor iedereen, behalve voor hen met een koptelefoon op. In Park Rijnstroom geven mensen elkaar een kus, een omhelzing, een knikje, een knuffel, een knipoog of een arm. De droeve aanleiding wordt gevangen door een overweldigend samenzijn. De verslagenheid is draaglijk omdat duizenden mensen samen rouwen, samen herinneren ophalen en samen het leven van het moment beleven.
Dan is het middernacht. De kaarsenceremonie is geëindigd, de lopers vervolgen hun rondjes. Het podium dat noordelijker staat, op de Dagcamping, komt weer tot leven. Een dj krijgt er de voetjes van de vloer.
Op zondag worden her en der wat blaren doorgeprikt. De pijn wordt verzacht door de mededeling dat Samenloop voor Hoop een recordopbrengst heeft opgeleverd: 127.500 euro. Op deze zondag wordt het Zomerspektakel geteisterd door de donderwolken van Paulusma, die alsnog zijn gearriveerd. Uiteindelijk valt het mee en mag geconcludeerd worden dat het Zomerspektakel is uitgegroeid tot de overtreffende trap van succes.
Net als Samenloop voor Hoop.
Net als de samenwerking tussen de twee organisaties.
Dennis Captein
Deze column is geschreven voor en geplaatst in het Alphens NieuwsbladÂ
