Jaarmarkt en Rijnstreekhopper
Over de jaarmarkt wil ik eigenlijk helemaal niet zoveel kwijt al doet de titel vermoeden dat er een relatie zou bestaan tussen de jaarmarkt en de Rijnstreekhopper. De jaarmarkt was gewoon groot en goed. Veel kraampjes met dezelfde nutteloze rommel en zo, maar dat deert niet. Ondanks het weer was het beregezellig!
Nee, het gebeurde toevallig op de jaarmarkt, althans, bij het scheiden van de markt, om ongeveer 23.00 uur, Paradijsplein. Er stond daar een podium waarop de medewerkers van Het Kasteel nog één keer lieten zien waar het om draait als het gaat om popmuziek. En dat hebben ze gedaan. Goeie bijeenkomst geweest, niet achterlijk druk en totaal geen wanklank tenzij het een door het weer ietwat ontstemde gitaar geweest zou zijn.
Nu wil het toeval dat één van de bezoekers, een hele lieve vriendin van me, gebruik maakt van een joekel van een rolstoel, u weet wel, zo'n megagroot ding van 200 kilo die electrisch wordt aangedreven. Als de accu's niet meer werken dan is er met geen olifant beweging in te krijgen. Zo'n ding.
Om een uur of half elf wist zij mij te melden dat ze een probleem had. De Rijnstreekhopper had namelijk laten weten geen mensen meer te hebben en dus geen rolstoelbus beschikbaar had om haar naar huis te brengen en haar accu's waren niet voldoende gevuld meer om zelf het stuk naar de Herenhof te rijden.Om nu een heel lang verhaal nog wat langer te maken: ik ben gaan bellen (ik zag mijzelf niet die rolstoel in mijn Starletje douwen). Na eerst letterlijk een kwartier in de wacht te hebben gestaan kreeg ik een allervriendelijkste dame van de Rijnstreekhoppercentrale aan de lijn. Zij wist al meteen waar het over ging en voelde de bui al hangen. MEN LAAT EEN GEHANDICAPTE NIET MIDDEN IN DE NACHT STAAN. Het spijt me, maar dan bel je maar iemand uit zijn bed. Ik heb nog voorgesteld om zelf een bus te komen ophalen. Ik ben tenslotte nog steeds in het bezit van een geldige taxipas.
Ondertussen hadden we (het probleem begon zich steeds duidelijker te verspreiden op het Paradijsplein), nog iemand anders aan het bellen gezet. Ook een Kasteelvriend. En ook hij is in het bezit van een taxipas met de nodige bevoegdheden. Bellen, bellen, bellen. Teruggebeld worden. Wachten, wachten, weer eens bellen, weer eens teruggebeld worden. We hebben zowat alle taxibedrijven in 50 kilometer omtrek aan de lijn gehad. Wachten en nog een beetje wachten, totdat: Jawel, de dame van de Rijnstreekhoppercentrale had een chauffeur, die leeg reed in Noorden, gevraagd om terug te keren, van auto te wisselen en naar het Paradijsplein te komen.
Niets ten nadele van deze dame hoor, maar had ze dat niet 3 kwartier eerder kunnen bedenken? Had zij niet gewoon bij de eerste melding moeten zeggen: "ik ga het voor u regelen", in plaats van: "we hebben niemand?" Ik snap best dat je als taxiondernemer zuinig bent met de inzet van je personeel, daar vragen de huidige economische tijden ook om, maar als je je als ondernemer begeeft op dit werkveld, dan heb je toch niet alleen een verantwoordelijkheid naar de bank of de aandeelhouders? Dan heb je toch een MORELE verantwoordeijkheid naar je klanten toe?
Ik maak uit dit hele verhaal een aantal dingen op:
1. Alphen aan den Rijn, dat zo graag een stad wil zijn, heeft niets om het lijf als niet gewoon midden in de nacht een gehandicapte daarheen gebracht kan worden waar zij heen wil. Waar blijft dat rolstoelvriendelijke nachtnet?
2. Als gehandicapte ben je niet de klant, want je betaalt het immers allemaal niet zelf. Je bent het lijdend voorwerp! En ik, als vriend van deze bewuste dame en vader van een dubbel gehadicapt kind vindt het één grote grove schande! En nogmaals, ten overvloede wellicht: geen blaam aan de centraliste of aan de chauffeur die haar uiteindelijk kwam ophalen. Het is het gevolg van het beleid van de firma, haar directie, en overheidsrichtlijnen die gehandicapten steeds meer in de kou laten staan!
3. Dat zogenaamde "tuig" van Het Kasteel heeft zich hieromtrent weer eens bewezen als één van de meest sociale groepen die zich in Alphen bevinden. Waarvan akte!
