Ook in Alphen zijn principes te koop
Column t.g.v. de Alphense Talk Show over de verliezen op grond in Alphen aan den RIjn:
De boekhouding van een gemeente is voor de gemiddelde burger niet of nauwelijks te doorgronden. Het is geen bedrijf waarbij je snel kan zien hoeveel er verkocht is, hoe hoog de personeelskosten waren en wat de bezittingen en de schulden zijn aan het eind van een boekjaar.
In een gemeente als Alphen aan den Rijn wordt vrijwel ieder bedrag een paar keer doorgeboekt van de ene rekening op de andere, doorbelast op projecten, in potjes gestopt en daar later weer uitgehaald.
Let wel: ik zeg niet dat het fout is of fout gaat of dat er een rookgordijn wordt opgetrokken, maar feit is wel dat er maar weinig mensen zijn, ook raadsleden, die het nog snappen.
Het systeem van potjes is overigens zo slecht nog niet. Ieder jaar wordt er wat ingestopt voor het geval een riool, een brug of een weg vervangen of gerepareerd moet worden. Zoals een verstandig gezin, dat wat achter de hand houdt voor het geval de wasmachine kapot gaat of de auto het begeeft. Dat je dan je spaarcentjes parkeert in IJsland is wat minder slim, maar dat is een ander verhaal.
Toen we recentelijk werden opgeschrikt door het bericht dat Alphen afstevende op een verlies van 100 miljoen op bouwgrond en bouwplannen, meldde de wethouder terecht dat er niets aan de hand was. Er was voldoende geld om dat soort gigantische verliezen te dekken.
MAAR!!! Hoe komt Alphen aan die enorme reserves? Alphen heeft dat verdiend met de verkoop van NUON aandelen. Wat ooit begonnen was als een eenvoudig gemeentelijk energiebedrijf, de GEB, werd omgeruild tegen aandelen in een groter geheel dat uiteindelijk NUON heette. Een poosje geleden zijn die aandelen tegen het ongelofelijke bedrag van 132 miljoen aan een Zweedse energiereus verkocht.
Ik heb de rest van de dag nodig om alle details achter dit verhaal uit de doeken te doen, dus doe ik het anders: U kent allemaal wel de grootste vastgoedfraude in Nederland, waar ook de Alphenaar Cees H. betrokken was. Vervangt u in dat verhaal de naam Bouwfonds eens door NUON, hebzucht door politiek gewin, Vijsma door Groen in’t Wout, zeilboot door cultuurhuis, gouden horloges door Lage Zijde, van Vlijmen door Gebel en de logica in het verhaal blijft volkomen in tact. Zelfs het exorbitante afscheidsfeest van Hakstege is eenvoudig te vervangen door de belachelijke sponsoring door NUON van Vitesse en hun skyboxen in het Gelredome of het feestje van 40.000 Euro bij het Alphense station.
Uiteindelijk is het de burger die het gelag moet betalen. De Zweden hebben echt geen geldboompje in hun eeuwig zingende bossen staan. Dat betalen wij in ons energietarief.
En weet weet je wat het ergste is? De gemeentewet heeft dit 100 jaar geleden al voorzien. Die wet stelt zeer duidelijk, dat geld uit het ene potje niet gebruikt mag worden voor het andere potje. Toen ik dat eens voorlegde aan Wim Roest, een gestaalde socialist van lokale PvdA, die hoort op te komen voor de kleine energieverbruikers, kreeg ik als antwoord dat opbrengst op aandelen iets heel anders was. Alsof ik een kutsmoes van een graaier uit de financiële wereld hoorde. Het heeft mij het geloof in de lokale politiek doen verliezen. Ook hier blijken principes te koop.
