Wij kennen allemaal de beelden uit Syrië, ben je niet op de vlucht voor de gruweldaden van het leger van Assad, dan dreig je wel onthoofd te worden door IS en veel steden zijn platgebombardeerd. Ook de beelden van gammele bootjes met teveel vluchtelingen die met gevaar voor eigen leven proberen Griekenland te bereiken staan op ieders netvlies gebrand. De inwoners van de noodopvang zijn tijdens hun vaak maandenlange verblijf ook Alphenaren en ik wilde iets doen dus besloot er gewoon maar eens heen te gaan. Ik raakte met mensen in gesprek, leerde een paar van hen wat beter kennen en besloot samen met een kennis een groepje vluchtelingen Nederlands te gaan leren. Geraakt werd ik keer op keer door de gruwelijke verhalen, die ik hoorde. Een jongen van wie de verloofde om het leven kwam bij een bombardement, een man met de kogelwonden letterlijk in zijn armen, schrijver uit Irak, die op een dodenlijst staat omdat hij vindt dat islam, christendom en jodendom allemaal dezelfde God hebben en we dus samen in vrede zouden moeten kunnen leven. Tsja! Oorlogsellende, geweld en op een dodenlijst vanwege een in onze ogen normale mening is voor ons gelukkig niet voor te stellen. Als ik de vluchtelingen, die ik heb leren kennen zou moeten beschrijven dan zijn het stuk voor stuk mensen, die blij zijn eindelijk veilig te zijn en een enorme wil hebben om hier in Nederland iets van hun leven te maken. Velen hebben goede, vaak technische, opleidingen en kunnen niet wachten om als ze hun verblijfsvergunning hebben aan de slag te gaan of een studie op te pakken, ze oriënteren zich nu al en zien Nederland als het land waar je in veiligheid iets van je leven kunt maken en ze kunnen niet wachten...maar dat moeten ze helaas wel...erg lang wachten...

Ik leefde het leven van de vluchtelingen eigenlijk letterlijk een beetje mee en constateerde dat een dag noodgedwongen bestaat uit eten, slapen, op je mobieltje contact onderhouden met je familie, weer eten, slapen en wachten en dat op 1 ding....dat de procedure begint en je daarom naar Ter Apel mag.. Dat wachten ging de eerste maanden nog wel maar valt inmiddels steeds zwaarder en ik merk dat de moedeloosheid door uitzichtloosheid behoorlijk toeslaat, zeker nu ze recent te horen hebben gekregen dat het wachten wel 15 maanden kan gaan duren. 15 maanden wachten, slapen en communiceren met je familie, die daar achtergebleven is en al even wanhopig wacht op goed nieuws. Een zware last! Die sommigen te zwaar valt, steeds meer vluchtelingen zijn moedeloos, murw en depressief. Mijn groepje kennissen probeer ik wat af te leiden, nodig ze wel eens uit in mijn gezin, gamen met mijn zoontjes, youtubefilmpjes kijken en we zijn met een jongen gaan bowlen. Veel meer dan er een beetje voor ze zijn kun je niet doen.

Ik merk dat de vluchtelingen die ik heb leren kennen zich zonder uitzondering graag willen aanpassen in Nederland en ze zijn altijd hulpvaardig. 1 jongen heeft meegewerkt aan een spreekbeurt van ons jongste zoontje, de klas stelde vragen, de juf vertaalde die in het Engels en zoals de juf zei:" De belangrijkste les die we geleerd hebben is dat we

zien dat een vluchteling een individu is, een gewoon mens en eigenlijk heel erg op ons lijkt, een grote vreemde groep is een gewoon mens geworden!". De Iraakse schrijver is mee geweest naar een voetbalwedstrijd en wil dolgraag komend seizoen een jeugdelftal gaan trainen. Maar ook de Alphense gemeenschap is hulpvaardig. Zo werd aan mij via een vriendin uit Wassenaar een 17 jarige Syrische jongen overgedragen, die 5 jaar niet naar school was geweest en spontaan zijn mensen en medewerkers op een middelbare school gaan meedenken hoe we de jongen snel Nederlands kunnen leren en op school kunnen krijgen.

Binnenkort wordt de noodopvang Alphen weer een gevangenis. De vluchtelingen worden over het land verspreid en met "mijn vluchtelingen" zal ik, dat weet ik zeker, contact houden. En voor mij zijn zij de bevestiging van de uitspraak die Frits Bolkestein ooit deed over vluchtelingen en die recent herhaald werd door VVD eerste kamerlid Jan Anthonie Bruijn : Niet afkomst is belangrijk maar toekomst, niet geloof maar gedrag en niet de groep maar het individu!