Anet van Genderen zit al 42 jaar in het onderwijs
Het is al heel lang een heel vertrouwd beeld. Rond de klok van kwart voor acht stapt ze de school binnen. Ze neemt altijd de trap, gaat naar haar kamer, doet haar jas uit, maakt haar bureau startklaar en gaat dan, vaak ‘gewapend’ met een schriftje, pen en het dagrooster naar beneden. Staande bij de deur wenst ze leerlingen vriendelijk een goede morgen, soms complimenteert of corrigeert ze hen. Zo begint Anet van Genderen (64) haar werkdag op de Groene Hart Topmavo. En elke dag is er aandacht en passie voor de leerlingen en haar collega’s.
Van 'bruisend Arnhem' naar 'gezapig' Alphen
Anet groeit op in Almelo. Na het Christelijk Lyceum Almelo kiest ze op haar 18e voor de CALO (sport- academie). “Even heb ik overwogen om voor docent wiskunde en Duits te gaan. Maar die combi kon niet. Dus koos ik voor de CALO, een brede onderwijskundige opleiding die mij erg interesseerde. Na het afstuderen zocht ik een baan als docent bewegingsonderwijs. Want er moest gewerkt worden, zo was ik opgevoed.” Haar oog viel op een fulltime baan in Alphen. “Een sprong in het diepe, want ik ging van het bruisende studentenleven in Arnhem naar het gezapige en geordende Alphen aan den Rijn.”
Je zei 'U' tegen je collega's
Op de Ichtus had Anet maar één vrouwelijke collega. “Het waren voornamelijk mannen. Je sprak ze in die tijd met ‘U’ aan. Zo hoorde het. Omdat ik jong was werd ik wel door hen met Anet aangesproken”, vertelt ze. In de beginjaren leerde ze het vak. “Nadat mijn man Wim en ik in 4 jaar 3 prachtige kinderen kregen, ging ik parttime aan de slag met het idee: als het niet gaat, stop ik. Ik was en ben geëmancipeerd. Dankzij het feit dat mijn man erachter stond en ik geweldige ‘oppasmensen’ had, kon dat.”
Toen de kinderen uit huis waren heeft ze het werk weer fulltime opgepakt. “Vanuit het bewegingsonderwijs en later als leidinggevende ben ik bezig geweest met hóe leer je de leerlingen leren. En hoe doe je dat op pedagogisch en didactisch gebied?” En ze heeft veel geleerd. “Door de ‘lastige’ leerling heb ik geleerd ‘juf’ te zijn, door fietstochten voor leerlingen vooraf te controleren heb ik de omgeving leren kennen, en door huisbezoeken leerde ik mijn weg in Alphen kennen.”
"Ik heb anderen nodig"
Inmiddels zit Anet al 42 jaar in het onderwijs en heeft ze meer dan 5.000 leerlingen zien komen en gaan. “Ik vind het geweldig om te doen, maar wel met anderen; want ik doe graag alles in een team. Je hebt namelijk anderen nodig. De één is liefdevol, de ander origineel, weer een ander creatief en nog weer een ander duidelijk. Gebruik maken van ieders kwaliteiten maakt onderwijs een prachtige plek om te werken. Kinderen zijn altijd weer anders en mogen elke dag opnieuw beginnen. Als ze vallen of struikelen helpen we ze opstaan. Dat gun ik ze. Zo is onderwijs elke dag anders.”
Een bezig bij
Haar hele leven lang is Anet actief geweest. Voor zichzelf, maar voor anderen. “Als kind zat ik bij de jeugdclubs van de kerk, speelde ik orgel thuis omdat piano te veel lawaai maakte, las ik veel en borduurde. Nu heb ik nog steeds een eigen gymclubje en ben ik actief in de kerkenraad, want als je ergens bij hoort vind ik dat je actief moet zijn. Best druk, maar alles doe ik met passie. Privé, werk en sociaal leven kan ik op een prachtige manier combineren. Alles wat ik doe is ‘mijn’ tijd.”
Voor alles wat ze voor de medemens doet en heeft gedaan, werd ze afgelopen april oprecht verrast met een Koninklijke onderscheiding. Dat geeft wel aan dat Anet een bijzondere vrouw is. Op het prikbord in haar werkkamer hangt een toepasselijk papiertje met daarop de tekst: ‘Geluk maakt ons niet dankbaar; dankbaarheid maakt ons gelukkig’. Die dankbaarheid maakt Anet tot de persoon die ze is: een betrokken vrouw die houdt van haar gezin, haar (vrijwilligers)werk, en haar medemens.
Dit artikel is eerder verschenen in de elfde editie (december 2022) van het Alphens.nl Magazine. Heb je het magazine niet ontvangen? Je kunt een exemplaar ophalen op ons kantoor aan de Raadhuisstraat 211.
