Beleef Alphen: Fietstocht Vogels en Zoo
Deze zomer gaat Lars (25) voor Alphens elke week op stap. ''Ik licht één activiteit uit en schrijf uitgebreid over wat ik gedaan heb. Om te ervaren wat er kan, wat er doen is maar vooral om te ontdekken wat er te beleven is in Alphen. Ik maak stadswandelingen, bezoek het Archeon, hang in de touwen bij het klimpark en nog veel meer!'' Deze week: Fietstocht Vogels en Zoo.
 v2.gif)
De route heet Vogels en Zoo en is te vinden op AlphenLinkt, de eerlijkheid gebiedt alleen te zeggen dat ik eigenlijk helemaal niet zoveel weet van vogels en natuur. Wat ik wel weet is dat mijn route van Avifauna naar Woubrugge loopt, om van daaruit verder naar Koudekerk te gaan en de polder ten zuiden van de N11 te verkennen. Om daarna weer terug te keren bij Avifauna.
Ook heb ik misschien een beetje valsgespeeld met deze route. Ik heb hem later opgepakt dan aangegeven. Ik woon ten noorden van Avifauna en aangezien deze route 41 km bestrijkt, komt het me niet slecht uit om daar iets vanaf te snoepen. Zo, dat zijn mijn bekentenissen en verontschuldigingen voor vandaag, dan nu de route zelf!
Er steekt meteen een harde wind op die met mijn stadsfiets, weliswaar uitgerust met 7 versnellingen, toch een extra uitdaging met zich meebrengt. Met de Vrouwgeestmolen in mijn kielzog begin ik samen met mijn oude moeder (58) mijn tocht. Ik ga de Woubrugsebrug over en pak de route daar weer op. Het eerste echte vermeldenswaardige uitzichtpunt is bij het Braassemermeer.
Want in tegenstelling tot vele andere meertjes in dit gebied, is het Braassemermeer ontstaan door getijdenbewegingen van de zee, en heeft in de archieven al een vermelding uit het jaar 1296. Even de fiets neerzetten en neerstrijken op het bankje, de wind en het uitzicht waaien mijn gedachtes weg.
Als ik mijn route vervolg valt me op wat voor verscheidenheid aan natuur we hebben. Veel water natuurlijk, maar ook landbouw en het typische Hollandse koeienlandschap afgewisseld met stukjes die teruggegeven zijn aan de natuur. Prachtige wolkenpartijen maken het uitzicht bij tijd en wijlen compleet.
De beschermde Plaspolder valt me tegen, fluitenkruid, dotterbloemen en zelfs orchideeën zouden hier worden afgewisseld met rietzangers, blauwborsten en kleine karekieten. Helaas, het is me niet gegund. Er zijn meerdere verklaringen voor deze teleurstelling, of ik herken de bloemen en vogels niet, of ik heb het geduld er niet voor óf ze zijn er echt niet. Voor mijn gemoedsrust houd ik het maar op het laatste.
Het maïs staat al metershoog. En wacht, zijn die snelle en wendbare duikers zwaluwen? Ik passeer de Lagenwaardse molen en tussen de knotwilgen doemt de Alphense zendmast op. Ze zeggen dat je een kunstwerk soms moet wegleggen om er weer met een frisse blik naar te kijken. Nu wil ik Alphen allesbehalve vergelijken met een kunstwerk, maar even uit je dagelijkse routine stappen voor een frisse blik is heel universeel natuurlijk.
Bij Koudekerk fiets ik bij de Lagewaard langs de boerengeriefbosjes met kleine essen en wilgen, vroeger diende die voor de boeren als brand- en timmerhout. Hier resideren veel eendensoorten en ik herken een fuut! Een klein stukje verder wordt er aan de weg bij Van Leeuwen kaas verkocht.
Ik haal een stukje kaas uit de automaat en neem het mee voor als ik thuis ben. Hier neem ik al afscheid van mijn moeder. Op haar elektrische fiets heeft zij een heel ander tempo en ik wil overal even zitten, kijken en foto's maken (en stiekem is ze ook gewoon te snel voor me).
Bij Koudekerk passeer ik de Rijn en zet ik koers richting Groenendijk, een klein gehucht tussen Leiden en Koudekerk in. Hier staat de verouderde en in verval geraakte kleiwarenfabriek die vanaf de 17e eeuw tot begin deze eeuw dakpannen en bakstenen produceerde wegens de grote getale aanwezige grondstoffen als turf, zand en klei.
Eindelijk, als ik halverwege ben, de N11 kruis en ik mijn stuur weer voorzichtig richting Alphen draai heb ik voor het eerst de wind in de rug, wat een verademing! Vol goede moed zet ik er weer flink de pas in. Niet veel later heb ik mijn fiets gelaten voor wat het is, neem ik een verdiende pauze op het terras bij Jeu de Boer, en bestel ik een heerlijk kopje koffie.
Het spookverlaat heeft natuurlijk als legende dat Frederik hier ten overstaan van Amalia verdronk. Heden ten dagen kan je er heerlijk wandelen en bij de vogelkijkhut uitkijken naar zeldzame vogels en eenden. Verderop bij natuurgebied ijsvogel stap ik af en ga ik kijken naar de oeverzwaluwwand die daar een paar maanden geleden geplaatst is.
Weer niet raak, ik begin moe te worden en ik besluit dat ik naar huis wil, de route loopt verder via de Spijkerboorsekade waar je tussen de zwarte els en de es kunt wandelen en het Zaans Rietveld die ook zeker het verkennen waard is. Misschien heb ik ook iets teveel hooi op mijn vork genomen en ik ben inmiddels al vijfeneenhalf aan het fietsen.
Moe maar voldaan kom ik aan bij het eindpunt Avifauna. Het is me misschien niet helemaal gelukt om echt vogels te herkennen en soms zelfs überhaupt te spotten en dat vind ik jammer. Misschien is het een idee om naar Avifauna zelf te gaan om een betere vogelgids te zijn dan ik nu was. Dat is iets voor een andere keer, voor nu ben ik moe en snak ik naar een heerlijke bank om in weg te zakken met misschien zelfs wel een heerlijk blokje kaas ernaast!
Ik heb deels een eigen invulling gegeven aan de route en vele benoemde hoogtepunten zijn ook uitstekend geschikt om los te bezoeken.
Vorige week schreef Lars over Kinderboerderij Zegersloot. Lees het hier.
