Beleef Alphen: kajakken op de Nieuwkoopse Plassen
Deze zomer gaat Lars (25) voor Alphens elke week op stap. ''Ik licht één activiteit uit en schrijf uitgebreid over wat ik gedaan heb. Om te ervaren wat er kan, wat er doen is maar vooral om te ontdekken wat er te beleven is in Alphen. Ik maak stadswandelingen, bezoek het Archeon, hang in de touwen bij het klimpark en nog veel meer!" Deze week: kajakken op de Nieuwkoopse Plassen.
 v2.gif)
Natuurlijk moet alles eerst even tegenzitten alvorens het zonnetje ook in mijn leven mag doorbreken en ik in alle rust kan genieten van de zonnestralen die hij met zich meebrengt. Nee, eerst moet het zo zijn dat ik niet goed kijk op de bevestiging die ik heb gekregen via de mail en ik dus bij de verkeerde vestiging sta. Zo gaat er kostbare tijd verloren van de tijd die gereserveerd is, en heb ik dus minder tijd om te kajakken.
Warm
Ik stond in Noorden en ik moest in Nieuwkoop zijn. Balen, want het was nu juist de bedoeling om de hitte die deze weken als een penseelstreek over het Nederlandse landschap is uitgestreken te ontvluchten, of op zijn minst een stuk aangenamer te laten aanvoelen. Gelukkig zijn we met de auto en niet met de fiets, dat maakt de vertraging die we hebben opgelopen met een halfuur nog draaglijk.
En met het persoonlijk voornaamwoord ‘we’ ben ik genoodzaakt om mijn moeder te introduceren, maar daarover later meer. Eerst wil ik het hebben over de Nieuwkoopse Plassen. Want dat is een overdaad aan natuur met de purperreiger, noordse woelmuis en groenknolorchis. Opnieuw word ik geconfronteerd met een gebrek aan kennis over de natuur en het uitkiezen van een verkeerd jaargetijde voor het schrijven van mijn blog, wat betreft natuur dan.
Verkeerde afslag
Ik kom niet verder dan de fuut en witte waterlelie, mijn moeder herkent een waterhoen, wat ook mooi kan zijn. Wat er nog meer fout ging, om mijn groots aangezette eerste openingszin te rechtvaardigen? We voeren verkeerd... We kwamen een afslag tegen ja, maar moesten we daarin? Nee toch, nee dat kan niet. Na een kwartier ernstig gehinderd te zijn door alle waterlelies die bleven haken aan onze peddels en het uitblijven van een afslag die wél op de kaart, ik herhaal, wél op de kaart aangegeven stond, besluiten we om het hele stuk maar terug te varen.
Eenmaal terug op het goede spoor is het dan ook tijd om het negatieve achter ons te laten en een balans te zoeken, want genoten hebben we met terugwerkende kracht zeker. We manoeuvreren onze kajak over het water naar een mooie plek langs het riet en nemen hier de tijd om uitgebreid te savoureren. Want we zijn goed voorbereid: zonnebrand, genoeg drinkwater, broodjes, croissants en zelfs koffie!
Dat doet het gemoed deugd en met zeer veel geestdrift beginnen we nu echt aan onze verkenning van de Nieuwkoopse Plassen. Op het open stuk, de Noordeinderplas, zetten we er flink de sokken in. Met als ijkpunt de Kwakelbrug en aan mijn rechterhand de Meije, met de onmiskenbare watertoren Piet Potlood aan de horizon, varen we richting de wc die op het kaartje aangegeven staat.
Dit is bij Strand Zomer. Omdat het daar al redelijk druk is met boten, positioneren wij onze kajak maar naast een steiger iets verderop. Van de kajak afgaan doen we niet, maar we nemen hier wel de tijd om nog een broodje te eten en de zonnebrand nog eens rijkelijk over onze huid te smeren. Als we een blik op de tijd werpen leert dat ons dat het eigenlijk helaas al tijd is om terug te varen.
Afdrijven
Als je niet peddelt drijf je af, dat is een gegeven. Maar als ik rustig mijn croissant oppeuzel verwacht ik wel dat mijn andere reisgenoot, mijn moeder, ook in staat is om kordaat in te grijpen en we niet de ponton, die zijn plekje heeft aan de rand van het meer, deelgenoot maken van onze tocht op de Nieuwkoopse Plassen. Goed, dat is dus blijkbaar een te grote horde, ik wil wel weer de redder in nood zijn, alsjeblieft mam!
