Beleef Alphen: Kinderboerderij Zegersloot
Deze zomer gaat Lars (25) voor Alphens elke week op stap. ''Ik licht één activiteit uit en schrijf uitgebreid over wat ik gedaan heb. Om te ervaren wat er kan, wat er doen is maar vooral om te ontdekken wat er te beleven is in Alphen. Ik maak stadswandelingen, bezoek het Archeon, hang in de touwen bij het klimpark en nog veel meer! Deze week: Kinderboerderij Zegersloot.''
Hoewel regenachtig, begint het toch te kriebelen. Het is weekend en dat maakt dat het is tijd om iets te gaan doen, ik wil naar buiten. Ik trek daarom mijn schoenen aan, rits mijn jas dicht en als ik eenmaal mijn fiets in gang heb getrokken bezin ik me op mijn bestemming.
Het is gelukkig net droog geworden en ik hoef me niet te wagen aan regenkleding, die vaak te warm aanvoelt en allesbehalve comfortabel zit. Dat maakt het denken over een leuke activiteit des te makkelijker. Peinzend en voorzichtig trappend tegelijk schiet ineens de Kinderboerderij Zegersloot door mijn hoofd, hier ben ik namelijk al een hele poos niet meer geweest.
Dat ik hier al even niet meer geweest ben blijkt ook uit het feit dat ik mijn fiets gewoon de verkeerde kant uit stuur, ik bevind me opeens vlakbij het zegerstrand. Een combinatie van onoplettendheid en blijkbaar beschik ik toch niet over zo'n goede notie van de Alphense kaart als dat ik dacht. Daar gaat mijn ongenaakbaar geachte topografische kennis, en dat terwijl ik hier toch al bijna mijn hele leven woon.
Met behulp van Google Maps kom ik om iets over tweeën toch nog aan. De boerderij is net open. Zo heb ik genoeg tijd om dieren te voeren en te aaien maar ook mensen te bekijken en over de weide te lopen. Een vol programma dus. Ik plof neer op een bankje en word begeleid door een concert van mekkerende geiten, tjilpende vogels en kakelende kippen.
Ik zou mezelf niet zijn als ik op mijn telefoon eerst wat informatie opzoek over Kinderboerderij Zegersloot, deze kinderboerderij heeft als doel om het respect, de zorgzaamheid en verantwoordelijkheid voor dieren, natuur, milieu en samenleving te bevorderen. Geen verkeerde insteek, lijkt me.
Op mijn leeftijd werkt zo'n boerderij misschien niet meer adrenalineverhogend maar het is zeker bewezen dat dieren goed kunnen zijn voor de gezondheid van de mens. Het schijnt zelfs bij ptss-patienten te kunnen helpen maar het is ook stressverlagend en je komt buiten, zoals ik nu. Enfin, genoeg over missies, visies en mijn wijsgerige inslag, ik ben hier niet om maatschappelijke problemen aan te kaarten of te behandelen, ik wil iets doen!
En dat komt mooi uit want het zonnetje begint zelfs langzaam door te breken en dat maakt dat ik mezelf straks misschien wel ga belonen met een ijsje. De temperatuur is er misschien niet naar maar ach, het is maar één keer in het jaar zomer. Ik merk dat ik hier inmiddels al een uur op een bankje zit om mijn eerste indrukken op te schrijven en het wordt ook steeds drukker.
Ik sta langzaam op en begin aan mijn rondje over de weide. Het onfortuin is meteen aan mijn zijde want ik heb het hek nog niet dicht gedaan of ik stap al in een vers gelegde geitenkeutel, als het scheldwoord "shit" ooit van toepassing is dan is het nu wel, snel afvegen aan het gras en doen alsof het niet gebeurd is dan maar.
Het valt me op hoe toegankelijk de boerderij is, ik zie veel mindervalide en natuurlijk kinderen met ouders. En herinner me ineens weer hoe leuk ik het als kind eigenlijk vond om tussen de dieren te lopen. De weide kent een verscheidenheid aan dieren. Geiten, pauwen en kippen bemoeilijken mij het wandelen over de weide.
Het plan is om na mijn rondje wat voedsel te kopen voor de dieren. Ik stap het konijnenhok binnen met een bekertje voer en nestel me naast het konijn van het ras de Duitse Hangoor, hij bijt gelukkig niet en hij eet geduldig uit mijn hand. Met mijn andere hand aai ik voorzichtig achter zijn oortjes en bovenop zijn hoofdje, ik ben nooit zo'n dierenliefhebber geweest maar ineens besef ik wat dieren kunnen betekenen. Rust en geduld is wel iets wat ik bij zo'n beestje kan vinden.
Als de Duitse Hangoor verzadigd is en niet meer uit mijn hand wil eten stap ik verder, ik ga weer de weide in en ik word meteen besprongen door hordes geiten omdat ze weten wat ik in mijn handen heb. Even geduldig één geit per keer voeren is er hier niet bij. Dan maar mijn hand met het laatste voer uit steken en hopen dat die niet wordt aangezien voor een voedzame maaltijd.
Ik heb geluk, met mijn armen er nog aan en een bekertje aan voedsel armer bedenk me ineens dat ik eigenlijk zelf ook wel trek heb gekregen. Nadat ik een ijsje heb gehaald ga ik tevreden zitten op het bankje waar ik was begonnen. Best wel weer leuk, die kinderboerderij!
Even voorstellen: Ik ben Lars Ferwerda, 25 jaar, marketeer van beroep en ik schrijf voor Alphens omdat ik houd van taal. Ik ga in deze wekelijks terugkerende blog elke week op stap om te ontdekken wat er te doen is in Alphen.
