Het lijkt wel alsof je nergens meer kunt komen of er is wel iemand met een label. Zo’n label is een soort van rode vlag: hier is iemand die iets mankeert en daar moeten we rekening mee houden.
De Van Gemertjes eten al twee weken koolhydraatarm. Dat betekent dat we in de supermarkt de meeste tijd doorbrengen tussen de radijzen, mango’s en spinazie in plaats van bij de stellingen met Chardonnay en Sauvignon Blanc om een lekker slurpje voor het weekend uit te kiezen. Maar alles went, dus dit ook.
Onze de dames en heren politici worden zo af en toe niet gehinderd door enige kennis van zaken. Dat is jammer, want zij moeten wel besluiten nemen voor ons allemaal.
We zijn echt gek aan het worden. We laten ons regeren vanuit de uitzondering. Het ergste van dit alles is dat we inmiddels niet meer de durf hebben om vanuit het algemeen belang een standpunt in te nemen. Want o wee als je iemand kwetst of beledigt. Het meest concrete voorbeeld wordt nu getoond door de kinderopvang.
Een paar maanden nadat mijn ouders waren gehuwd werd bij ons thuis de oudste geboren. Duidelijk een moetje dus. Het was in die tijd not-done om ongehuwd een kind ter wereld te brengen. Dus er werd getrouwd, zo ook bij ons en wel in gemeenschap van goederen. Vraag me af of mijn ouders überhaupt hebben nagedacht over de gevolgen van een huwelijk. De komst van de kleine was in ieder geval rede te over om te trouwen en de schande te voorkomen.
Boekhandelaren hebben het zwaar. De BOL.commen maken hen het leven zuur en het vraagt heel wat creativiteit om daar tegen op te boksen. Dat geldt zeker ook voor de boekwinkels in Alphen aan den Rijn, die alle zeilen bij moeten zetten om hun bestaansrecht te verdedigen.
In het Alphense gemeentehuis wil men graag dat de Voedselbank niet bestaat. De logica hierachter is dat wij als maatschappij moeten zorgen dat zo’n instituut niet nodig is.
Sommige dorpsgenoten reageerden nogal onbenullig op een bericht waarin de Jeugdzorg en het geld waar daaraan uitgegeven wordt ter sprake kwam. Maar is het niet zo dat je aan de zorg van kinderen nooit genoeg geld kunt geven?
Ik heb een housekeeper. Dat is iets heel anders dan een hulp van de thuiszorg. Dat systeem beviel me niet zo. Ik regel mijn zaakjes dan ook zelf wel.
Wachtgeldwethouders kosten onze gemeente 1,1 miljoen euro per jaar. Ook als ze zelf zijn opgestapt of verdacht worden van fraude kunnen ze zomaar drie jaar en twee maanden een godsvermogen op hun rekening gestort krijgen voor niets doen.
De gehandicapte medemens wil normaal behandeld worden. Net als iedereen. Helaas betekent dit dat er vaak kleine of grote aanpassingen noodzakelijk zijn. De meeste van die aanpassingen zijn trouwens ook heel prettig voor de niet-gehandicapte medemens.
Soms lees je dingen in de krant waarvan je denkt: hoe komen ze erbij? De plannen voor een poppodium in Alphen aan den Rijn zouden van de baan zijn. Niets is minder waar.
In rep en roer waren ze, de cosmetische artsen. Wat bleek, tandartsen hielden zich niet langer alleen bezig met het vullen van kiezen. Nee, ze vullen of moet ik zeggen ze fillen de patiënt desgewenst ook met botox en fillers en daarmee ook hun eigen zakken.
Een hoogleraar onderwijskunde meldde vorige week in De Volkskrant dat voorlezen en een bezoek met je ouders aan de bibliotheek geen normale onderdelen meer hoeven te zijn van de opvoeding, maar gezien moeten worden als een privilege. Gelukkig trekken de deskundigen in Alphen aan den Rijn zich daar niets van aan.
Deze website maakt gebruik van cookies om uw ervaring op onze website te verbeteren. We gebruiken deze cookies alleen voor het verzamelen van analytische gegevens. Deze gegevens zijn volledig anoniem en uw privacy wordt hierin niet aangetast.
