Jan miste het werken met vluchtelingen: “Het voelde goed om weer betrokken te raken”
Na een hectische periode besloot Jan Achterberg zijn werk met vluchtelingen weer op te pakken. Inmiddels is hij alweer een paar jaar actief als veldwerker bij Stichting Gave en werkt hij bij het AZC in Katwijk. Voor Jan draait zijn inzet om luisteren, begrijpen en praktisch ondersteunen. “Het houdt me dagen bezig”, vertelt hij. Het werk laat een diepe indruk achter, maar geeft hem ook een enorme voldoening.
Mensen in nood
Stichting Gave ondersteunt kerken en christenen bij het begeleiden van vluchtelingen. Voor Jan is het werk meer dan een taak; het is een roeping. “Deze mensen hebben alles verloren: hun huis, hun spullen, en vaak zelfs hun familie”, legt hij uit. Als hij door het AZC loopt, wordt hij steeds opnieuw geconfronteerd met hun veerkracht én kwetsbaarheid. Hij benadert hen vanuit zijn geloof, met een boodschap van hoop en bemoediging. “Het voelt goed om er voor hen te zijn, zodat ze stukje bij beetje weer op kunnen krabbelen.”
Jan merkt dat zijn werk niet altijd breed wordt begrepen. De beeldvorming rondom asielzoekers is soms negatief of gebaseerd op extreme voorbeelden. “De Bijbel zegt: wees waakzaam, maar ook nuchter”, vertelt hij. “Het is belangrijk om zelf te luisteren en te kijken, en niet zomaar andermans mening over te nemen.”
De impact van een luisterend oor
Het zijn vaak de persoonlijke verhalen die Jan het meest raken. Hij vertelt over een vrouw die moest vluchten voor Hezbollah, met haar gezin naar Nederland kwam, maar de rest van haar familie achterliet. “Nu leeft ze hier in veiligheid, maar ze weet dat haar familie daar nog steeds onder gevaarlijke omstandigheden leeft. Ze krijgt flashbacks en worstelt met haar emoties. Op zulke momenten kun je weinig doen, behalve luisteren”, vertelt hij geëmotioneerd.
Naast een luisterend oor biedt Jan ook praktische hulp. Hij helpt mensen om de Nederlandse taal te leren, een baan te vinden en wegwijs te worden in een nieuwe cultuur. Vooral voor kinderen is de overgang vaak moeilijk. “Sommigen ontdekken pas in het vliegtuig dat ze nooit meer teruggaan naar hun thuisland”, vertelt Jan. Hij denkt terug aan een Iraanse familie: “Hun puberende dochter lag wekenlang op haar bed, boos op haar ouders omdat ze haar veilige wereld achter moest laten. Het is belangrijk dat kinderen in contact komen met leeftijdsgenoten die hen begrijpen.”
Wat écht nodig is
Jan benadrukt dat materiële hulp – zoals kleding, voedsel en geld – belangrijk is, maar dat vluchtelingen vooral menselijke verbinding nodig hebben. “Ik vroeg eens aan kinderen op een basisschool wat zij zouden missen als ze moesten vluchten. Hun antwoord was simpel: vriendjes. Dat is wat deze kinderen het meest nodig hebben: vriendschap en het gevoel dat ze er niet alleen voor staan.”
“Gevlucht, gezien en geliefd”
Jan verwacht dat zijn werk de komende jaren alleen maar belangrijker wordt. Hij blijft zich inzetten voor gezinnen die steun nodig hebben, en hoopt dat meer vrijwilligers zich bij hem aansluiten. Met zijn inzet wil hij vluchtelingen laten voelen dat ze niet alleen zijn, en hij hoopt dat meer vrijwilligers zich zullen aansluiten. "Gevlucht, gezien en geliefd" – met die woorden vat Jan de missie van Gave samen en draagt hij bij aan een toekomst vol hoop.
