Lisa vertelt
Tot mijn grote verbazing en vreugde kwam er antwoord op mijn vraag of de burgemeester wellicht een half uur tijd had voor wat persoonlijke vragen. En jawel, gisterochtend kon ik meteen langskomen en dat tijdens de kerstdrukte. Dus op naar het stadhuis, gewapend met mijn mini iPad en memo recorder, waar ik meteen een kopje koffie kreeg aangeboden, die onze burgemeester, net als ik als ik niet voor iets lekkers ga, zwart drinkt.
 v2.gif)
Hoe viert onze burgermoeder de kerstdagen?
Mevrouw Spies is verfrissend openhartig en vertelt over haar familie en de waarde die ze daar aan hecht. “Wij vieren de kerst heerlijk thuis. De ene dag met de ene kant van de familie en de andere dag de andere kant. Eén van de twee keren is meestal wel bij ons thuis en dan verdelen we de gerechten. Als het bij ons is, zorgen wij voor het hoofdgerecht en de rest van de familie zorgt dan voor het voorgerecht en het nagerecht. Het is een ontspannen sfeer. De kinderen hoeven ook echt niet de hele tijd aan tafel te blijven zitten. Ik hou zelf niet zo van dat opgeprikte gedoe. Er wordt soms ook een dvd-tje gekeken en de hond moet tussendoor ook nog ergens uit. Met 14 man is het dus een gezellige boel.”
Hoe ziet haar eigen gezinssamenstelling er eigenlijk uit?
"Ik ben al 24 jaar getrouwd met Aart-Jan Bos en we hebben twee dochters, van 15 en 17 jaar. Na de traditionele goudvissen en cavia’s is er een tijdje niets geweest. Totdat er een hond in huis kwam. Eigenlijk wilde iedereen al, alleen ik was nog niet overstag. Uiteindelijk hebben we het compromis gesloten dat ik dan het ras mocht bepalen en zo is er een Airedale terriër in huis gekomen. Het is een soort van familiehond. Een oom van mijn moeder fokte ze, mijn ouders hebben altijd Airedales gehad, dus die moest het worden. Mijn meiden hebben besloten dat het een jongetje moest zijn, anders was het zo zielig voor pappa.”
En laat het hele gezin de hond ook uit?
“Jazeker. Voor mijzelf is het ook een heerlijke manier van ontspanning en om fit te blijven. Even buiten zijn en tot rust komen. De ochtend is mijn vaste rondje, dus tussen zeven en half achter loop ik heerlijk met onze Youp buiten.
U draagt als eerste de nieuwe ambstketen en hij staat u prachtig, maar draagt zo’n ketting nou ook handig?
Mevrouw Spies verbijt een glimlach als ze antwoord geeft. “Nou, hij is verrassend licht en gebruiksvriendelijk als ik het zo mag uit drukken, dus het valt best mee. Dat gezegd hebbende is het niet bepaald een ketting die je zeven dagen per week zou willen dragen en gelukkig is dat ook niet de bedoeling. Maar van de week was ik bij een zestigjarig huwelijk en dan is het toch wel heel bijzonder om de ambtsketen te mogen dragen. Voor kinderen ben je trouwens pas een echte burgemeester als je de ambtsketen draagt. En er is me hier meteen in het hoofd gestampt dat je keten zegt en niet ketting. Een fiets heeft een ketting, een burgemeester draagt een keten. Daar moest ik wel om lachten.”
Onze burgermoeder vindt het erg mooi dat alle kernen vertegenwoordigd zijn op de keten. De onderste zegel is uiteraard aan twee kanten te dragen. Het rijkszegel staat op de andere kant en in het verleden heeft ‘onze Liesbeth’ al een aantal keren het voorrecht gehad om bij verschillende Koninklijke gelegenheden aanwezig te zijn. Zou het koningspaar Alphen aan den Rijn bezoeken, dan draagt ze de rijkszegel in plaats van het wapen van Alphen. Ze dient dan tenslotte de kroon.
Als burgermoeder is er niet echt sprake van een rustig leven. Wat doet ze om te ontspannen?
“Nou, zoals gezegd wandel ik veel, met of zonder hond. Maar ik rommel ook graag in de tuin en koken beleef ik veel plezier aan. Ik vind lekker koken ook leuk, zeker als je gewoon op één gang kunt concentreren en geen vijf-gangen menu in elkaar staat te draaien. Maar ik hou ervan om heerlijk uren aan tafel te zitten met familie of vrienden en over van alles te praten, dat is voor mij echt ontspanning. Zaterdag doen we bijvoorbeeld de boodschappen en dan gaan we daarna koffie drinken bij mijn ouders in het centrum, heerlijk. Gewoon lekker onaangekondigd, even bijpraten. Onze ouders zijn allebei nog in leven, met goed weer fietsen we dan ook regelmatig naar mijn schoonouders. Ze waren allemaal bij mijn inzegening, toen voelde ik me ook echt gezegend. Mijn twee zussen waren er ook bij. Ja, dat zijn mooie momenten.”
En lezen?
“Ja, afgezien van wat ik natuurlijk allemaal voor mijn functie lees, hou ik van lezen. Als ik niet zoveel tijd heb, voornamelijk crime of mystery, die ik dan ook het liefst in het Engels lees. Zoals Elizabeth George of Karin Slaughter. Laatst heb ik bijvoorbeeld I am Pelgrim gelezen van Terry Hayes, een Scandinavische schrijver, maar ik hou niet alleen van spannende verhalen. Isabel Allende vind ik ook erg mooi. Of het boek van Stefan Hertmans, Oorlog en Terpentijn, zijn verhaal deed me erg veel. Ik hou er van om ook uit mijn ‘comfort-zone’ te lezen. Ik heb nu een hele stapel voor de kerst liggen die ik expres bewaard heb. Vrienden of familie raden ze me dan aan en vaak zitten daar boeken bij die ik enorm interessant vind, maar die ik zelf nooit uitgekozen zou hebben. Dat is wat ik heerlijk vind aan lezen, je kunt telkens iets nieuws ontdekken.”
Het befaamde blauwe jurkje. Er is al aardig wat over gezegd, maar waar komt het nou vandaan?
“Hahaha, het jurkje. Jaja. Ik kan je wel vertellen, het komt niet uit Alphen aan den Rijn. Ik heb me heel eerlijk door mijn dochters laten adviseren.” Ze glimlacht nog even mysterieus. “Wat ik er aan toe wil voegen is dat het geen couture is en gewoon uit een winkel komt. Maar waar, dat hou ik lekker voor mijzelf.”
Maar als het koningspaar langskomt of u wordt ergens voor uitgenodigd, dan gaan we toch wel helemaal voluit? Of niet?
“Ik ben eigenlijk niet zo van de opsmuk. Natuurlijk vind ik het leuk om bij gelegenheid me mooi aan te kleden, maar om nou duizenden euro’s uit te geven aan couture? Nee, dat is niet mijn stijl. Ik ben in een bevoorrechte positie dat ik al een aantal officiële gelegenheden heb mogen meemaken, zowel met onze voormalig koningin als onze huidige koning en koningin. Het hangt natuurlijk ook helemaal van de gelegenheid af. Bij een koninklijk concert pak je natuurlijk iets meer uit. Toen droeg ik bijvoorbeeld een jurk van Joseph Ribkoff. Maar ik heb dus geen favoriete designer of een bepaalde stijl. Ik heb zelf dus erg weinig designer in de kledingkast. Ik hou wel van kleur, mits het gepast is, uiteraard.”
Een burgemeester kan natuurlijk niet alleen maar thuis en op haar werkplek zitten, waar die haar dan ook brengt. Zijn er plekken waar ze graag komt in ons prachtige dorp?
“Toch wel het centrum. Ik vind het echt het hart van Alphen. Ik ben ook opgegroeid in het centrum, dat zal er vast iets mee te maken hebben. Maar ook de hockey vereniging, want daar zitten mijn dochters en dan staan wij uiteraard langs de lijn te supporten. Verder kom ik graag bij het meer of het Zegersloot gebied. Als we naar mijn schoonouders in Hazerswoude-Dorp fietsen, zie ik weer hoe mooi de omgeving van Alphen is.”
Welke winkel mist u nou nog echt in Alphen aan den Rijn?
“Poeh, dat vind ik een moeilijke. Het is niet zozeer dat ik iets mis, ik hoop gewoon dat er veel ondernemers hun eigen dingetje gaan doen en willen ontwikkelen. Ik hou zelf heel erg van afwisseling en originaliteit. Als je kijkt naar sommige winkels in de Julianastraat die heel erg ‘eigen’ zijn; ja, daar word ik wel vrolijk van. Zoals een prachtige boekenzaak of een heerlijke bakkerszaak, een kookwinkel, exclusieve dameslingerie. Het is niet alleen prettig winkelen, het staat ook mooi en gezellig. En heb je die kerstwandeling gezien? 300 man die door ons dorp heenlopen, van jong tot oud, er liepen zelfs honden mee. Zoiets vind ik dus enig! Alphen kan daar heel sterk in zijn, als we dat met zijn allen willen. We moeten niet Leiden of Gouda willen kopiëren, maar juist die eigenheid, dat eigen karakter ontwikkelen. Dus ja, ik hoop in mijn periode nog heel veel initiatieven tot realisatie te mogen zien komen.”
Is er iemand die een lichtend voorbeeld voor u is of is geweest, fictief of bestaand?
“Jeetje, mag ik daar even over nadenken? Nou, ik heb altijd grote bewondering gehad voor Madeleine Albright, de oud-minister van Buitenlandse Zaken. Zij was toen de eerste vrouw in die functie. Een echte self-made woman van Joods-Tsjechische afkomst. Ik heb haar autobiografie gelezen en dat raakte me enorm. Gedurende de oorlog zat haar familie ondergedoken in Servië, haar grootouders zijn omgebracht. En pas tijdens haar ministerschap ontdekte ze dat ze joods was, nadat journalisten daar onderzoek naar hadden gedaan. Hoe zij met haar leven is omgegaan en zo gegroeid is, daar heb ik enorm veel respect voor. Ik heb haar ooit ontmoet. In de Ridderzaal in Den Haag, ook achter de schermen. Een heel klein, kreukelig vrouwtje kwam tevoorschijn, wordt in de make-up gezet en op het podium gehesen, maar dan staat er een vrouw met een verhaal over beschouwing en ontwikkeling op wereldschaal, dat is ongelofelijk. Ja, die ontmoeting heeft wel diepe indruk op me gemaakt. Ze deed echt recht aan de biografie die ik had gelezen. Het zal me altijd bijblijven.”
Wat voor kerstwens heeft u voor de inwoners van uw gemeente?
“Dat iedereen in hun eigen omgeving de veiligheid en geborgenheid vinden, die in hun in staat stelt om de wereld buiten tegemoet te treden. Zonder een warm en veilig thuisfront zou ik niet kunnen functioneren zoals ik dat doe en dat wens ik voor iedereen. Een veilig nest waar je onder alle omstandigheden terug mag komen en kunt zijn wie je bent.”
Tot slot een paar snelle vragen.
Koffie of thee?
Koffie
Cd of Lp?
Cd
Winter of zomer?
Zomer
Nederland of Europa?
Nederland
Zwart/wit of kleur?
Kleur
Theater of bioscoop?
Theater
Planten of bloemen?
Bloemen
Geluk of gezondheid?
Geluk
Burgemeester Spies, nogmaals van harte dank voor uw tijd, ik vind u een zeer sympathieke en sterke vrouw. Ik wens u heel veel succes en een mooie tijd om nu van te genieten en later met plezier op terug te kijken. En wat ik aan had? Een blauw jurkje natuurlijk!
