Martin van Weeren: parttime vrijwilliger bij de Alphense brandweer
De dag van een brandweervrijwilliger kan er binnen 4 minuten anders uitzien. Dat weet Alphenaar Martin van Weeren (38) als geen ander. Het ene moment staat hij voor de klas, het andere moment zit hij in bluspak en al in de brandweerwagen onderweg naar een melding. “Zodra de pieper gaat laat ik mijn werk vallen. Iedere seconde telt. Want wij zijn degenen die het verschil kunnen maken.”
 v2.gif)
Zo vader, zo zoon
Sinds 2007 is Martin actief als vrijwilliger bij de brandweerkazerne in Alphen aan den Rijn. Eigenlijk stond van jongs af aan al vast dat hij deze stap zou maken. “Mijn vader is jarenlang vrijwilliger geweest bij de brandweer. En ik zal het je nog sterker vertellen, ik dacht dat dat de normaalste zaak van de wereld was. Iedere vader zit toch bij de brandweer? Pas op latere leeftijd kwam ik erachter dat dat helemaal niet het geval was”, lacht hij.
Een paar jaar nadat zijn vader afscheid had genomen van de brandweer, besloot Martin zelf de stap te zetten om vrijwilliger te worden. “In 2005 begon ik als docent techniek bij SCOPE Scholengroep. Na even aan het docentenleven gewend te zijn, zocht ik iets om ernaast te doen. Al vrij snel kwam ik uit op vrijwilligerswerk bij de brandweer. Een leuke afwisseling met mijn baan; werken bij de brandweer is veelzijdig en brengt actie, uitdaging en afwisseling in mijn leven.”
Bijzondere hobby
Vrijwilliger zijn bij de brandweer zien mensen vaak als een bijzondere hobby. Martin beaamt dat. “Je moet op de gekste momenten naar de kazerne komen om uit te rukken. Van midden in de nacht als je diep in slaap bent tot aan wanneer je helemaal aangekleed aan het kerstdiner zit of als je gezellig op een verjaardag zit. Tijd om je koffie op te drinken heb je dan niet, want je moet binnen 5 minuten bij de kazerne zijn en wegrijden”, vertelt hij. “Maar dat doe ik graag. Ik zeg altijd zo: de één heeft als hobby om met modeltreinen te spelen, ik zit bij de brandweer.”
Is dat dan niet lastig combineren met werk? Als antwoord hierop schudt Martin zijn hoofd. “Eigenlijk niet. Maar ik moet ook eerlijk zeggen dat ik na ongeveer 15 jaar actief te zijn als vrijwilliger bij de brandweer inmiddels wel wat gewend ben. En wat erg helpt is dat mijn werkgever heel flexibel is. Als ik word opgepiept tijdens de les springen collega’s bij om een oogje in het zeil te houden. Wat daarin ook goed uitkomt is dat ik een praktijkvak geef in plaats van bijvoorbeeld een vak als Nederlands; ik hoef niet midden in mijn uitleg opeens weg.”
Tekst loopt door onder de foto
Redders in nood
Beroepsbrandweer en brandweervrijwilligers hebben dezelfde opleiding gedaan. Het verschil zit ‘m in wanneer ze in actie komen, zo weet Martin haarfijn uit te leggen. “Voor beroepscollega’s is het brandweerwerk een dagtaak. Dit betekent dat zij de eerste uitruk doen. Als vrijwilliger word je dan opgeroepen wanneer er opgeschaald moet worden. Maar dat is niet het enige. Als er een nieuwe melding binnenkomt en de beroepscollega’s al naar een andere melding zijn, komt het team van vrijwilligers ook in actie.”
Daarnaast maakt Martin ook deel uit van het STH-team (Specialisme Technische Hulpverlening). Dit gespecialiseerde team van de brandweer is gestationeerd op 5 plekken in Nederland, waaronder in Alphen aan den Rijn. Het is een mix van beroepsbrandweer en vrijwilligers. “Wij worden ingezet bij incidenten waar instorting dreigt of de slachtoffers met de standaard basisinzet niet te bereiken zijn. Zulke incidenten doen zich zelden voor, maar de impact is altijd groot”, legt Martin uit.
Actief zijn als brandweervrijwilliger betekent wel dat Martin op plekken komt waar veel ellende is. “Dat is natuurlijk het vervelende. Brandweervrijwilliger zijn is daardoor misschien een rare hobby, maar wel een dankbare hobby. Of het nou een brand, ernstig auto-ongeval, stormschade of een dier in nood is, wij komen in actie als mensen in nood zitten. En dat is belangrijk. Als je in zo’n situatie terechtkomt wil je snel en professioneel geholpen worden. Met ons team zorgen we daarvoor.”
Aangrijpende incidenten
Wat hem altijd bij zal blijven is het brugdrama in 2015, waarbij twee hijskranen en het 175.000 kilo wegende brugdeel omvielen. Maar denk ook aan de grote brand in de matrassenfabriek in 2009. “Die grote rookwolken zag ik al voordat er een melding binnenkwam. Zonder twijfel ben ik toen op mijn fiets gesprongen en richting de kazerne gereden. Onderweg kreeg ik een melding binnen via de pieper. Gelukkig hebben we toen kunnen voorkomen dat de brand oversloeg.”
Wat Martin ook nooit zal vergeten? De allereerste keer dat hij werd opgepiept. En dat was niet omdat het zo goed of spectaculair was. “Het was een afgang”, lacht hij. “Het was een schoorsteenbrand, dat kan ik me nog goed herinneren. Maar toen ik aankwam op de kazerne, was de brandweerwagen al vertrokken. Ik was te laat. En dat gebeurt nog steeds wel eens, maar dat is niet erg. Iedereen wordt opgeroepen, maar we kunnen lang niet allemaal mee. Dus we vertrekken als de wagen vol zit. Het belangrijkste is tenslotte dat we mensen in nood snel en professioneel helpen.”
Ten tijde van het interview was Martin vrijwilliger bij de Alphense brandweerkazerne. Maar na 15 jaar actief te zijn geweest als vrijwilliger, is het tijd voor een nieuwe uitdaging bij de brandweer. Martin neemt afscheid van het onderwijs en treedt op 1 januari officieel in dienst bij de brandweer in Alphen aan den Rijn.
Dit artikel is eerder verschenen in de elfde editie (december 2022) van het Alphens.nl Magazine. Heb je het magazine niet ontvangen? Je kunt een exemplaar ophalen op ons kantoor aan de Raadhuisstraat 211.
