MINERVA Fiets
Soms heb je van die gesprekjes waar vooraf niet zo goed over is nagedacht. Nou ja, soms? Ik heb er in ieder geval meer dan goed voor me is. Het zijn van die conversaties waarbij je ineens met je eigen tekortkomingen wordt geconfronteerd.
Een van mijn tekortkomingen, die ik gelukkig met een aanzienlijk aantal mensen uit mijn netwerk deel, is dat ik altijd allerlei min of meer wilde plannen heb. En, dat die voor het overgrote deel niet worden uitgevoerd.
Nu is de tekortkoming niet dat ik ze niet uitvoer, maar dat ik ze prematuur deel. Dat schept namelijk verwachtingen. Die dan niet worden waargemaakt. Dat dus.
Vanmiddag was er zo’n gesprekje over de telefoon over de plannen voor de komende zomer. Als die een beetje mooi wordt, en waarom zou dat niet, dan is mijn plan om een leuke zomerserie te maken voor alphens.nl.
Gewoon een paar gezellige verhaaltjes met een passende foto over wat er hier in de stad te doen is. En dan stad een beetje ruim genomen: het Zegerslootgebied telt ook en een tochtje over de Oude Rijn naar Zwammerdam of Koudekerk doet ook mee.
In mijn achterhoofd zat meteen dat stemmetje dat het natuurlijk het leukste is om die al dan niet stedelijke uitstapjes op de fiets te maken. Al pratende zag ik het helemaal voor me: heerlijk op de fiets een ritje maken met de camera in het mandje achterop.
Er is wel een dingetje, bedacht ik na afloop van dat gesprekje.
Mijn fiets is aan een zeer ingrijpende restauratie toe. Twee lekke banden, niet meer te plakken. Twee schimmelende handvaten, waarschijnlijk door een lekkage in de schuur van de buren waardoor de vochtigheidsgraad door het dak schoot. Een accu die het niet meer doet. En ik vermoed ook nog een paar verborgen gebreken waar ik geen verstand van heb.
Ergo.
Of het wordt een zomerserie met de auto, en dat vind ik helemaal geen probleem. Of de fiets moet naar de fietsenmaker en dan krijg ik geweldig op m’n donder. Of ik doe het maar niet…
