MINERVA Nico loopt (niet) weg
Van de week maakte raadslid Nico de Jong bekend dat hij uit RijnGouweLokaal stapt. De familiepartij van moeder en zoon De Groot. De Jong heeft niet veel op met dictatoriaal gedrag, emotioneel gedoe en roddelpartijen over anderen. Hij staat daarin niet alleen.
 v2.gif)
Dat De Jong RGL verlaat, wekt bij mij in ieder geval geen verbazing. Dat hij het een halfjaar vol heeft gehouden wel. Gelukkig blijft hij mooi op zijn zelf verdiende raadszetel zitten, tenslotte is hij met voorkeursstemmen gekozen.
Dat is heel jammer voor Jan de Groot junior (ook al is die misschien wel de oorzaak van het vertrek) die alweer niet op het pluche plaats kan nemen. Hij stond op de tweede plek op de verkiezingslijst en is door De Jong gepasseerd. En nu gaat De Jong weg compleet met zetel.
De Jong sluit zich aan bij een nieuwe partij: Lokaal Belang Alphen. Die partij is nog in oprichting en dus is er nauwelijks informatie over te vinden. Mijn onderbuik denkt dat het de zoveelste partij is die voortkomt uit onvrede met het functioneren van de al dan niet lokale politiek.
De narigheid met politiek is dat niemand weet waar dat nu eigenlijk over gaat. Het zou in een democratie moeten gaan over het nemen van besluiten waar vooraf goed over gesproken is, zodat er zoveel mogelijk erkenning is van ieders mening.
In werkelijkheid gaat het over belangen. Van ondernemers, organisaties, ambtenaren en overheden. Van inwoners van een dorp, een wijk of een straat. Van wie het geld heeft en van wie de macht heeft.
Het grootste belang zit echter bij alle ego’s die niet verder kijken dan hun eigen gelijk. Samenwerken in de politiek popt soms, onverwacht, op en dan is er ineens een goed besluit voor alle inwoners. Meestal rollebollen de raadsleden van de splinterpartijtjes links en rechts echter over elkaar heen om toch maar een punt te scoren.
De gang naar het pluche is vaak ook de gang naar isolatie. Raadsleden hebben soms verrassend weinig voeling met de inwoners, ondernemers en organisaties in hun eigen gemeente. Zij zitten lekker in hun bubbel belangrijk te zijn.
Wie iets wil veranderen, zal een stem moeten hebben. Een raadszetel is daarvoor geen garantie. In de grote fracties gaat het om de ideeën van de partijleider of van de woordvoerder op een onderwerp. In de kleine gaat om wie de grootste mond heeft. Dat is vaak degene die het zwaar achter de ellenbogen heeft en de meeste bagger over een tegenstander kan en wil uitstorten. En daar heeft Nico de Jong het mee gehad.
