MINERVA Zichtbaar en dichtbij
De witte rook kwam eind vorige week uit het gemeentehuis. De vier partijen die de nieuwe coalitie vormen, zijn het eens. Vervolgens werd de mening van een flink aantal organisaties gevraagd, werden de andere partijen ingelicht en moest het 40 pagina’s tellende akkoord worden opgemaakt en naar de drukker. De drukproef was er woensdag en die ging onder embargo naar de media.
 v2.gif)
Het heeft mij vervolgens een halve dag gekost om er chocola van te maken. Niet dat het zo lastig was om te lezen, maar je kunt het hele coalitieakkoord moeilijk helemaal overschrijven en dan ‘in de pers’ publiceren.
Dus dat werd keuzes maken. Wat moet er per se in en wat kan achterwege blijven. Uiteindelijk heb ik ervoor gekozen om alleen algemene, dus voor de hele gemeente geldende, zaken in mijn artikel op te nemen en een paar stadse dingetjes. Iets met bouwen in een polder…
Donderdag werd het akkoord eind van de middag in Parkvilla gepresenteerd. Daar was ik bij, ook al stond mijn artikel al klaar voor publicatie om 17.00 uur als het embargo eraf was.
Uit de toespraak van formateur André de Jeu stak ik op dat ik in ieder geval het enorme belang van de titel gemist had. Zichtbaar en dichtbij. Een aardige voortzetting van het vorige akkoord Groene Stad met Lef. Die titel moest ik trouwens ook even opzoeken, die was ook niet blijven hangen.
Inhoudelijk zijn er wel een paar opvallende zaken. In het coalitieakkoord Zichtbaar en Dichtbij is in ieder geval zo te lezen waarom er niet gekozen is om met GroenLinks te praten over een coalitie. De nieuwe coalitie wil wél bouwen in de Gnephoek, wil géén windturbines in de gemeente en wil ook géén diftar. In tegenstelling tot GroenLinks die wel betalen per vuilniszak wil invoeren, windturbines wel een optie vindt en zeker niet wil bouwen in de Gnephoek.
Het allerbelangrijkste is de wens om meer met organisaties, ondernemers en inwoners te praten en hen beter te betrekken bij de lokale Alphense politiek. Dat begint goed met het voornemen om sowieso eerder met andere politieke partijen te praten over grote besluiten die ‘binnenkort’ genomen moeten worden.
Ook wordt participatie verbonden aan betere communicatie en in haar kielzog betere digitale mogelijkheden. Maar vooral: zorgen dat de gemeentelijke organisatie, in normaal Nederlands de ambtenaren dus, meewerkt met dit soort politieke voornemens en niet blijft hangen in de tenenkrommende bureaucratie.
Opvallend vind ik in dat kader dat op verschillende onderwerpen, bijvoorbeeld sociale zaken, ook min of meer wordt gemeld dat de coalitiepartners flexibeler willen zijn en meer maatwerk willen leveren.
Veel succes daarbij dan!
