Net als vele andere kinderen, vindt mijn kind het leuk om te bewegen. Ik hoor iedereen al denken: "Nou, dan gaat ie toch gewoon lekker sporten?" Helaas gaat in ons geval die vlieger niet (zo makkelijk) op.
Al jaren zijn wij 'op zoek' naar een sport voor onze zoon. En heel soms vonden wij iets waarvan we dachten dat dit wel geschikt voor hem was. Zo ging hij als kleine jongen samen met een vriendje op judo. Wauw, dat was geweldig. Rennen, spelletjes doen enz. Tot op een dag een grotere jongen in de les liet zien hoe een houdgreep werkte. Huilend kwam mijn kind uit de les om hierna zijn judopak aan de wilgen te hangen. Ietwat lacherig legden wij hem uit dat dit normaal was bij judo. Ondanks talloze pogingen konden wij hem niet overtuigen verder te gaan.
We bleven verder zoeken in de hoop iets te vinden. Tot hij op 7 jarige leeftijd een maagbloeding kreeg. De precieze oorzaak hiervoor is (helaas) nooit gevonden, maar uit onderzoek bleek wel dat hij heel zwak bindweefsel had. Zo heeft hij gauw blauwe plekken en kneuzingen. Maar ook (inwendige) bloedingen kunnen optreden. Ineens begrepen wij zijn reactie met betrekking tot de judo, vele malen beter.
Naast het feit dat mijn kind graag wilt sporten, MOET hij ook sporten. Zijn spierweefsel moet aansterken, zodat dit de taak min of meer kan overnemen van het bindweefsel. Het zwakke bindweefsel geeft hem ook een hypermobiliteit, waardoor hij flexibeler is dan vele anderen. Dit kan voordelen, maar ook nadelen hebben. Flexibel zijn is leuk, maar te flexibel niet. Enkels verzwikken sneller, armen gaan sneller uit de kom enz. Dit zorgt weer voor krachtverlies en dus is het moeilijk om mee te komen in 'de reguliere sport'.
Nu wilt nagenoeg iedere vereniging sporters die presteren. Doe je dit niet, dan hebben ze niets aan je. Ik weet dat het erg kort door de bocht klinkt, maar neem van mij aan dat dit zo is. Wij hebben dit aan den lijve ondervonden. Althans, zoonlief dan.
Zo zat hij op atletiek. Terwijl de dokter hem vertelde niet over zijn grenzen te gaan, werd hij bijv. tijdens trainingen 'gepusht' door te gaan. Hij gaf aan dat het niet meer ging, maar de jonge leidster riep dat hij door moest zetten en niet op moest geven. Dat zij, ondanks onze informatie omtrent zijn lichamelijke beperkingen, hiermee meer schade toebracht, deerde haar klaarblijkelijk niet. Mijn kind lag vervolgens twee dagen op bed. Na uitgelachen te worden om zijn beperkingen was de maat vol… we gingen op zoek naar iets anders.
Via de kinderfysiotherapeut kwamen we terecht bij een wekelijks 'sportmoment', waarbij 'beperkte' kinderen konden sporten/bewegen. Met het lood in zijn sportschoenen ging hij er heen, om vervolgens huppelend en juichend naar buiten te komen. "Wauw mam, wat leuk. Hier was ik nu eindelijk eens de snelste. En niemand die liet blijken dat ik niet goed genoeg was." Toen de groep uitbreidde met veelal kleinere kinderen, ging hier toch wel de uitdaging vanaf. En dus konden we weer van voren af aan beginnen.
Totdat ik een tip kreeg van een moeder van school. Haar dochter doet aan rolstoeltennis via de Esther Vergeer Foundation. Deze foundation stimuleert dat kinderen en jongeren met een lichamelijke beperking een kans krijgen om te sporten. En dus ging zoonlief een paar weken geleden op uitnodiging een keertje meetrainen. Er ging een wereld voor hem open!
Het was geweldig om te zien hoe hij werd opgenomen in het groepje en hoe hij genoot van het sporten. En wat genoot ik als ouder om een trainer te zien die zich met zijn hele ziel en zaligheid inzette voor deze kinderen. Glunderend rolde mijn kind de training door. Genietend, zonder die constante prestatiedruk die bij andere sporten altijd overduidelijk te merken is. Tijdens en na de training overtuigde zijn big smile mij dat we op de juiste plek terecht waren gekomen. Bij thuiskomst hoorde ik: "Mam, dit was geweldig! Oh wat heb ik het leuk gehad. Wat was het gaaf zeg." Ontroerd pakte ik mijn kleine kanjer vast, beloofde ik hem een lidmaatschap en binnensmonds mompelde ik: "Lieve Esther Vergeer, ik ben je eeuwig dankbaar voor deze kans. Je hebt er een lid bij."