’t Raadhuis Parket & Interieur bestaat 20 jaar: “Op doorzettingsvermogen heb ik deze rollercoaster doorstaan”
Voor Vincent Nieuwenburg (47) begon het allemaal in 2001. Toen opende hij ’t Raadhuis Parket & Interieur in de Alphense Raadhuisstraat. Nu, precies 20 jaar later, is het bedrijf flink gegroeid en zijn ze gevestigd in de prestigieuze woonboulevard Da Vinci. “In die 20 jaar heb ik het kleine leren waarderen.”
Jaren terug begon Vincent als 16-jarig jongetje met het verkopen van vloeren. Hij deed ervaring op bij verschillende parketbedrijven in zowel zijn geboortestad Leiden als in Den Haag, maar op 27-jarige leeftijd begon het te kriebelen om een eigen onderneming te starten. Na wikken en wegen kwam hij terecht in Alphen. “Eigenlijk was ik helemaal niet zo bekend met Alphen, maar in die tijd was het echt hét moment om daar in te stappen”, begint Vincent. Er werd namelijk volop gebouwd in Alphen. Tientallen woningen werden in de wijk Kerk en Zanen uit de grond gestampt.
De charme van de Raadhuisstraat
Hoe Vincent kennismaakte met Alphen? “Dat is een leuk verhaal”, lacht hij. “Vooraf had ik een lijst samengesteld met potentiële locaties waar ik een winkel zou kunnen en willen openen. Op een woensdagavond stapte ik de auto in met deze lijst op zak. Ik reed naar Alphen en parkeerde mijn auto bij de Paradijslaan. Toen ik de Julianastraat wist ik niet wat ik zag. Het krioelde van de mensen, overal stonden kraampjes en er schalde muziek door de straat. Wat bleek, het was de dag van de jaarmarkt!”
Op diezelfde woensdagavond liep hij door de Raadhuisstraat, naar een locatie die bovenaan op zijn lijstje stond. “Het pand was nog lang niet klaar, maar ik was direct verkocht. Toen heb ik direct stappen ondernomen.” In januari 2001 kreeg hij de sleutel, op 12 maart opende hij officieel de deuren. De winkel in de Raadhuisstraat bracht Vincent daarnaast nog iets anders moois. Met een brede lach op zijn gezicht vertelt hij: “In die tijd was de winkel Franglaise daar gevestigd. Daar werkte een prachtige vrouw. Inmiddels zijn we al 20 jaar gelukkig samen.”
Verhuizen naar Da Vinci
Vanaf het begin liepen de zaken goed. Van een eenmansbedrijf groeide ’t Raadhuis Parket & Interieur dan ook uit tot een onderneming met meerdere personeelsleden in dienst. Daarnaast vestigde het bedrijf zich in 2009 in de prestigieuze woonboulevard Da Vinci. “Een paar jaar daarvoor hoorde ik voor het eerst van de plannen en ik had door wel oren naar. Het was koop in plaats van huur én het was groter. De ruimte in de Raadhuisstraat werd namelijk aan de krappe kant.”
Verhuizen naar Da Vinci was dan ook een goede oplossing. Maar het was tegelijkertijd ook een lastige periode. Vincent neemt een slok van zijn koffie en fronst. “We zaten midden in de kredietcrisis. De huizenmarkt lag op zijn gat. Toen we het pand kochten stond er letterlijk niks in. Dat bracht veel kosten met zich mee. Daarnaast draaiden we dubbele kosten omdat de huur van het pand in de Raadhuisstraat ook nog doorliep. Dat hebben we gedeeltelijk kunnen terugverdienen door daar 1,5 jaar lang de outletstore Woodstock te openen, maar het bleef elke maand een uitdaging om het hoofd boven water te houden.”
Een tweede vestiging
Dat was ook het moment dat Vincent een sprong in het diepe waagde. “Ik wist dat als het zo door zou gaan, ik binnen een half jaar failliet zou zijn. Na alles naast elkaar te hebben gelegd, hakte ik dan ook de knoop door. Ik wilde dit koste wat het kost blijven doen, dus ik heb al mijn centen bij elkaar gesprokkeld om een nieuwe locatie te openen. Het klinkt misschien tegenstrijdig, maar een tweede vestiging openen in Leiden bleek de oplossing om door te blijven gaan. De handel zat in die tijd namelijk in de oude huizen, daar werd in tegenstelling tot nieuwbouwhuizen wel geld in gestoken.”
In 2011 opende de vestiging in Leiden de deuren. Maar het bleef wel een spannende tijd. “Eigenlijk was ik blut, dus ik hield mijn vingers echt gekruist. Gelukkig werden mijn smeekbedes gehoord.” Wat hem erg heeft geholpen is het gesprek aangaan met zijn leveranciers om duidelijke afspraken te maken. Eerlijkheid vormde hierbij de basis. “Ik doe niet aan sugercoating. De situatie maak ik niet mooier dan het is en ik blijf dan ook realistisch, tegen iedereen. Ik heb dan ook open kaart gespeeld en alles op tafel gelegd. Hiermee heb ik echt krediet opgehaald. Elke ondernemer die in zwaar weer verkeert kan ik dan ook aanraden om het gesprek aan te gaan, dat brengt je het meeste.”
Doorzettingsvermogen
Bij het openen van de vestiging in Da Vinci, werd het magazijn ondergebracht op het Lionspark in Alphen. “Het staat daar altijd helemaal vol met spullen. Het is echt de opslag voor alles.” Het nieuws dat in 2012 heel het magazijn leeg was gehaald, overrompelde Vincent dan ook behoorlijk. “Ik wist niet wat ik meemaakte. Alles was weg, tot op het kleinste materiaal aan toe.” De klap kwam pas echt toen er € 36.000 aan schade bleek te zijn, maar er geen braakschade was aangetroffen. “We zijn tot het uiterste gegaan om aan te tonen dat iemand met een klopsleutel binnen is gekomen. Uiteindelijk is dat gelukt, waardoor ik toch nog € 18.000 vergoed kreeg. Het dekte niet de volledige kosten, maar het was iets.”
Pas rond 2015 brak het moment aan dat ’t Raadhuisparket op het punt zat van voor de kredietcrisis. “Dat was een moment dat ik het ook wel echt even lastig had op persoonlijk vlak. Ik was nu al jaren bezig, maar ik had het gevoel dat ik geen steek vooruit kwam. Een kleine twee jaar later was een persoonlijk keerpunt. Toen dacht ik, ik ga er gewoon voor”, zegt hij. “Als ik zo terugkijk ben ik trots op mijn doorzettingsvermogen. Ik heb echt gevecht voor mijn plekje. Daarnaast heb ik ook echt het kleine leren waarderen.”
Anno 2021 gaat het goed met zijn onderneming. “Onwijs goed zelfs”, zegt Vincent trots. “Ondanks de coronacrisis gaat de huizenmarkt door, dus we komen om in het werk. Het is natuurlijk jammer dat klanten niet welkom zijn in de winkel, maar er is veel online mogelijk. Ook nemen we uitgebreid de tijd om met klanten te videobellen en al hun vragen te beantwoorden. De parketteurs kunnen gelukkig ook aan het werk blijven. Na 20 jaar kan ik dan ook zeggen dat ik op dit moment meer dan tevreden ben. Nu op naar de volgende fase!”