Een van de klachten die ik (Sven) van tevoren op internet las over het Annapurna Circuit is dat het veel te toeristisch is. De eerste drie dagen hebben we gefietst en omdat we veel over het jeeppad fietsten, zagen we daar lang niet alle hikers. Als we dan soms hikers tegenkwamen, werden we vooral aangemoedigd omdat we fietsend naar boven gingen. Ik vond het eigenlijk wel lekker als we mensen tegenkwamen; dan had je weer even iemand die je aanmoedigde.

Gezellige sfeer

Na de drie dagen fietsen zijn we drie dagen gaan hiken, en dan zit je er echt middenin. De sfeer onderling is heel gezellig: mensen moedigen elkaar aan als je ziet dat iemand het lastig heeft, tijdens het eten kun je kletsen met andere reizigers en ’s avonds worden er spelletjes gespeeld.

Tijdens deze pauze van het fietsen hebben we een dag vanuit Manang wat kleine hikes gedaan. Niet heel bijzonder in vergelijking met de rest, maar wel lekker om even aan de hoogte te wennen op 3500 meter. Daarna zijn we twee dagen weg geweest naar Tilicho Lake, het op een na hoogste meer ter wereld. Het meer ligt op 5000 meter hoogte. Op de eerste dag lopen we naar het basecamp en op de tweede naar het meer en weer terug naar Manang.

Valsspelen

Tijdens het wandelen zien we ook de minder mooie kant van het toerisme op het Annapurna Circuit. Langs het wandelpad zijn gaten gegraven waar afval wordt gedumpt, wat ook veel gebeurt. Als de hoop te groot wordt, steken ze hem in de fik. Daarnaast zijn er ook veel mensen die niet met hun eigen bepakking naar boven kunnen komen. Voor mij zou dat als valsspelen voelen als iemand anders mijn spullen naar boven tilt, maar hier worden echt veel dragers ingezet. Dat voelt voor mij al als valsspelen, en dan zijn er ook nog mensen die naar boven gaan met een ezel – die lopen niet eens!

Om de dorpjes op het circuit te bevoorraden, worden ezels gebruikt om goederen te transporteren. Onderweg naar boven komt ons zo’n groep ezels tegemoet en wij gaan aan de kant staan. Voor ons de eerste keer, en het lijkt alsof we aan de kant staan met de meeste ruimte. Maar als de ezels langs lopen, worden we bijna het ravijn ingeduwd en leren we een belangrijke les: altijd tegen de berg aan staan.

Social media

Op het circuit worden we door de hoeveelheid toeristen ook regelmatig herkend. Mensen die ons volgen op social media komen even een praatje maken. Onwijs leuk om ook alle verhalen te horen van anderen en hoe zij het ervaren. Onderweg naar Tilicho Lake komen we twee Nederlandse dames tegen, waarmee we even gezellig kletsen en die we later ook nog op de hoogste pas tegenkomen.