Van 0 naar 20: de magische grens van de 20 kilometer
Het avontuur van Mitchell en Stefan loopt langzaam op zijn eind. Die 20 kilometer voor de 20 van Alphen komt steeds duidelijker in beeld. Hiermee zijn de laatste loodjes een feit. Sterker nog, beide zijn de 20 kilometergrens al eens gepasseerd. Maar hoe was dat?
 v2.gif)
“Och man, dat was wel een momentje hoor”, zegt Mitchell. “Hardlopen is hartstikke leuk, maar vooral het behalen van doelen is een heerlijk gevoel. Twee weken geleden liep ik mijn rondje vanaf huis naar Papenveer en weer terug. Die teller op mijn smartwatch kwam steeds verder. Ik begon ook tijdens het lopen te rekenen. Ik ben nu hier, moet nog ongeveer zo ver, dus dan heb ik straks 19 kilometer gelopen.” Maar dat had hij twee weken ervoor ook al gedaan. “Dus uit alle macht heb ik mijn route een klein beetje aangepast. Verlengen en verlengen. Mijn route eindigt altijd bij een brug waar ik dan de trap op omhoog loop, maar verdomme, ik moest nog 300 meter. Dan maar een stukje doorlopen.”
Het grote nadeel is wel dat Mitchell dan ineens omhoog moet lopen. “Na 19,8 kilometer een heuvel op is mega zwaar. Maar ik wist dat het er bijna op zat. Nog 80 meter te gaan en ik zag mijn huis al. Daar, 50 meter verder. Dus dan mijn huis maar langslopen en op mijn horloge blijven kijken. Nog 10 meter en... ja! 20 kilometer precies. En ik was zo blij. Ik heb in een tunneltje staan schreeuwen! Mijn vreugde kon niet meer op.”
Op dat moment kwam bij Mitchell ook het besef dat hij een jaar geleden niet moest denken aan hardlopen. “Zelfs 50 meter rennen was niks voor mij. En nu, een jaar later, kan ik zeggen dat ik 20 kilometer heb gelopen. Alleen een beetje jammer dat we een dag ervoor een podcast hebben opgenomen waarbij ik heb moeten zeggen dat ik geen 20 kilometer had gelopen. Maar het gaat niet om toen, het gaat om nu. Dikke tip, denk niet ik kon toen niet hardlopen, heb er nooit wat mee gehad, maar doe het nu. Het heeft mij zoveel gebracht.”
Motivatie
Ook Stefan tikte de grens van 20 kilometer aan. “Dat moment dat je die teller ziet verspringen van 19,8 naar 19,9 en dan 20 kilometer is onbeschrijfelijk. Met beslagen brillenglazen stapte ik doodmoe mijn huis binnen en ik wist dat ik een dag later amper zou kunnen lopen van de spierpijn. Maar het maakte niet uit, ik had 20 kilometer gelopen. Het gaf een week later motivatie om het nog een keer te proberen.”
Dat lukte niet. “Vooral omdat ik me rot schrok toen ik half werd aangereden door een auto. Gelukkig kwam alleen z'n zijspiegel rustig tegen mijn elleboog, maar mijn hart zat wel in mijn keel. Maar ook toen, stoïcijns doorgelopen en 15 kilometer gepakt. Nu is het vooral niet teveel belasten, ervoor zorgen dat mijn lichaam fit blijft, maar niet overbelast raakt. Een moeilijke balans die Mitchell en ik allebei moeten vinden. En dan komt er ook nog eens flinke kou aan, met hevige sneeuwval. Het wordt op de tanden bijten, maar die 20 kilometer gaat gelopen worden!”
Disclaimer: Mitchell en Stefan lopen de 20 op persoonlijke titel, zij zullen met z'n tweeën lopen en niet in evenement vorm! Zij zullen daarom niet communiceren wanneer ze gaan lopen. Dit allemaal uit voorzorg naar aanleiding van de coronamaatregelen.
Meer weten? Lees hier alles over de podcast Van 0 naar 20. Alle afleveringen kun je hier beluisteren.
