Voor de zekerheid
Ontstemd zat ze tegenover mij. Als blikken konden doden was dit waarschijnlijk mijn afscheidscolumn geweest. Ze begreep er niets van en had het overduidelijk niet naar haar zin. Nou is het inderdaad zo dat een bezoek aan de notaris in het algemeen niet als een hoogtepunt in je leven wordt gezien, zeker als het ook nog eens geld kost.
 v2.gif)
Zij zorgde al jaren voor haar ouders, die steeds meer aan haar overlieten. Gemakzucht had haar broer gezegd, maar zij wist wel beter. Dementie zat in de familie, maar daar werd niet over gesproken. Een duidelijk geval van 'kop in het zand' techniek. Ze had wel eens van een levenstestament gehoord en na wat speurwerk op het internet had ze wel wat voorbeelden gevonden.
Ze had voor de zekerheid maar de meest uitgebreide uitgeprint, de namen van haar ouders ertussen geflatst en, met een beetje hulp, ze laten tekenen. Fluitje van een cent! Dus lekker goedkoop, was de gedachte. De teleurstelling kwam toen de bank weigerde de bankrekening van haar ouders over te zetten op haar naam. Onmogelijk, had de bankmedewerker gezegd, waarop zij brieste: belachelijk!
“Komt u maar terug met een levenstestament, getekend door uw ouders ten overstaan van een notaris.” Wat moest die notaris dan doen behalve eenzelfde ding uitprinten en een rekening sturen, had ze gevraagd. Om er zeker van te zijn dat de juiste persoon heeft getekend en of de persoon nog wel alles op een rijtje heeft (wilsbekwaam), had de bankmedewerker gezegd. "Zekerheid boven alles!”
Zijn notarissen dan ook psycholoog? Nee, zeker niet. Om te beoordelen of iemand nog wilsbekwaam is en dus alles nog wel op een rijtje heeft, volgen notarissen zogenaamde protocollen. Zo kan op een eenvoudige wijze al een beeld worden verkregen of iemand nog wel bij de tijd is. Als er twijfel bestaat zal een onafhankelijk arts worden ingeschakeld om een oordeel te geven. En ook dat kost extra geld.
Oh, had ze gezegd, dan ben ik vast te laat. Bij haar ouders was beginnende dementie vastgesteld. Echter, dat hoeft niet te betekenen dat men zonder meer wilsonbekwaam is. Onder het mom van redden wat er te redden valt werden de ouders alsnog onderzocht door een onafhankelijk arts en werden nog wilsbekwaam geacht.
Op de valreep werd uiteindelijk het levenstestament getekend. Had dus wat voeten in de aarde, kostte een paar centen meer door het inschakelen van de arts maar ja, dat alles voor de zekerheid. Goedkoop werd duurkoop. Een hoop ergernis en geld had bespaard kunnen blijven als het wel op tijd en op de juiste manier was geregeld.
Bent u nog bij de tijd? Regel het dan op tijd!
