Blog: Gedachten
Je kunt mij niet vertellen dat jullie afgelopen weekend niet aan 9 april 2011 hebben gedacht. Of in ieder geval aan wat er op die dag gebeurde. Ik zag op televisie een winkelcentrum, een schietpartij, paniek, veel doden en gewonden. En dat bracht herinneringen boven.
De datum zit in mijn hoofd omdat het de verjaardag van onze oudste dochter is. De schietpartij in de Ridderhof staat bij mij onlosmakend verbonden met een mokkataartje dat ik in mijn handen had op het moment dat iemand de televisie aanzette. Vrienden en familie van buiten Alphen appten naar ons en wij appten naar vrienden en familie die daar zouden kunnen zijn. Omdat iedereen veilig was, denk ik nu nog heel zelden aan die dag.
Maar zondag dacht ik wel aan alle slachtoffers van Tristan en de mensen in de cirkeltjes er omheen. De gebeurtenissen in Texas moeten bij hen oude wonden hebben opengereten, die zo verschrikkelijk veel pijn doen. Dat kunnen wij ons niet voorstellen. Als ik al gedetailleerde herinneringen kan ophalen aan die bewuste zaterdag, hoe moet dat dan bij hen zijn?
Ik dacht voornamelijk aan de twee pleegkinderen die allebei hun ouders verloren. Hun moeder was het enige slachtoffer dat ik kende. Nou ja, ik had haar een paar keer gesproken op een personeelsfeestje. En meteen realiseerde ik me ook dat die kinderen nog dagelijks geconfronteerd worden met het Ridderhofdrama. En zij natuurlijk niet alleen. Ook degenen die ongedeerd bleven, maar wel aanwezig waren. Want lichamelijke schade is één, maar wat dacht je van de psychische schade. Dat je nooit meer naar een winkelcentrum durft of erger nog; nooit meer de straat op. Dat je nog steeds bij het horen van vuurwerk of onweer wegduikt. Dat je, na al die jaren, niet kunt slapen omdat die beelden nooit meer je hoofd zullen verlaten.
Als ik er zo over nadenk, vraag ik me af of we wel vaak genoeg stilstaan bij wat er in die iets meer dan drie minuten in onze stad is gebeurd en de gevolgen daarvan. Tuurlijk, ieder jaar legt de burgemeester op 9 april een krans bij het monument en wij lezen dat in de lokale media. Maar vervolgens gaan we weer over tot de orde van de dag. En misschien is dat maar goed ook.
Dus, vreselijk wat er in El Paso is gebeurd. Maar wel goed dat we hierdoor onze gedachten een keer extra naar de Ridderhofslachtoffers kunnen laten gaan. En als dat zondag niet het geval was, dan heb je dat zojuist wel gedaan.
