Lovergirls
In opmars? Ik kon mân ogen niet geloven. Bestaat dit? Wat heb ik gemist? Stel je voor⦠Komt er op een prachtige zomerdag een mooie meid naar je toe terwijl je rustig op een terrasje zit. Rokje keurig kort, prachtig lange benen, zwoele, opwindende stem en een respectabele voorgevel⦠Ze spreekt je aan, komt aan je tafeltje zitten, trakteert op wat lekkere biertjes en vraagt je om je telefoonnummer. Je houdt contact en op een gegeven moment neemt ze je bijna dagelijks mee uit eten, koopt voetbalkaartjes voor je, kleren en sterker nog: ze brengt je met haar Hummer naar het stadion. Na de wedstrijd staat die namaaktank weer klaar en hoef je alleen maar in te stappen. Je hoeft niet naar dâr ouders toe, geen kaartje te sturen op 14 februari, ze zeikt niet als je naar andere vrouwen kijkt en als klap op de vuurpijl moet je â als tegenprestatie! â zo nu en dan eens met een mooie vriendin van dâr naar bed⦠Lovergirls. Waarom hadden we die tien jaar geleden niet?
Maar helaas, ik was te snel. Een tegenvaller volgde, want toen ik het artikel verder las, bleek bovenstaande slechts een utopie. Van een niet te filmen hoge rang. Want het gaat helemaal niet om mannen die ingepalmd worden om vervolgens de meest mooie dames volkomen vrijwillig (van beide kanten) in bed aan te treffen. Je zou het misschien verwachten gezien de term, maar het is niet zo. Sterker nog: lovergirls zijn loverboys, maar dan vrouwelijk. En ze zijn in opkomst, volgens Spits. Zo mooi als het leek, zo lelijk bleek het. En hé: leuk en aardig, dat puberale gelul van mij hierboven, maar... Ik heb een dochter. En die schijnt over een jaar of wat dus zelfs bij vriendinnen niet meer veilig te zijn. Volgens de stichting Stop Loverboys zou bij 85% van de aldaar gemelde zaken sprake zijn van betrokkenheid van lovergirls. Zij leveren ruim driekwart van de grondstoffen aan de evenveel gevreesde als gehate loverboys. Niks gratis voetbalkaartjes en witbiertjes terwijl zoân geil mokkel op je schoot zit. Het zijn keiharde hoerenmadames, die net zoals hun met testosteron gevulde evenknieën, geen middelen schuwen om onzekere meisjes uit te buiten.
De tijd dat meisjes giechelend op een roze slaapkamer âMean Girlsâ keken, met een stiekeme fles Passoã en lauwe jus dâorange, is blijkbaar voorbij. Niets is meer onschuldig. Zelfs Wikipedia heeft de term âlovergirlâ opgenomen in haar assortiment. Ze stoken tussen ouders en dochters, gaan steeds meer met de betreffende dochter om, proberen het zo aan te pakken dat het ontwrichte grietje tegen de lovergirl gaat opkijken en slaan dan toe. Een angstaanjagende gedachte. Terwijl ik dit schrijf, lichten de waarschuwingslichtjes van de babyfoon ziedend op. Ze ligt te huilen. Of eigenlijk meer protesterend te krijsen. Bijna anderhalf en nu al een echte vrouw. Op zakformaat dan. Met een hele echte eigen wil, zoals dat hoort. Dat die dan niet altijd overeenkomt met die van mijzelf, neem ik maar op de koop toe. Nu kan het nog, een beetje ruzie maken.Â
Maar over een jaar of dertien misschien niet meer. Er zit dus maar één ding op: héél lief zijn voor dâr, vooral in haar pubertijd. Al was ik dat al, natuurlijk. Maar puber of niet: straks moeten we (bijna) alles maar gewoon goed vinden. Vooral geen ruzie meer krijgen met onze dochters! Of zou er tegen die tijd weer wat uitgevonden zijn tegen dit beangstigende fenomeen? Zoiets als Carspotter.nl, ofzo? Sms 4400 en de naam van het vriendinnetje van uw dochter. Binnen een minuut weet u of u gerust ruzie kunt maken, of niet. Lovergirls, dus. Wat viel dat artikel tegen zeg..
