Robbels - Pauline Heijkoop
“Je mag me als raadslid voor D66 alles vragen over gemeentelijke zaken. Dienaangaande heb ik altijd een mening paraat. Je mag me bij wijze van spreken zelfs vragen waar het in Boskoop leuk uitgaan is. Maar er is één onderwerp waar ik pertinent niets over zeg. En dat is de affaire Verschuur. Ik snap heus wel dat je juist wat dat betreft het naadje van de kous wilt weten, alleen ben je bij mij dan aan het verkeerde adres. My lips are sealed. Mum's the word. Interessant trouwens, waar die laatste uitdrukking vandaan komt. Oh, dat kan je geen moer schelen? Beetje bot gezegd, vind je ook niet? Gelukkig voel ik me niet snel persoonlijk aangevallen.”
'Dat bedoel ik in het algemeen...'
“Ja ja, daar kijk je van op hè? Je krijgt gewoon weerwoord van me. Ik laat echt niet zomaar over me heen lopen. Hoe direct mensen ook zijn, ik betaal ze meteen terug. Nou ja, meteen... Het kan ook zijn dat ik een indirecte route neem. Soms is het verstandig om niet als een dolle lik op stuk te geven. Daarbij refereer ik niet aan een zekere gebeurtenis, maar dat bedoel ik in het algemeen. Als iedereen - populair gezegd - maar roept wat er voor zijn - of met enige nadruk 'haar' - waffel komt, kunnen de rapen gaar zijn. Dat heeft de praktijk - lijkt mij - inmiddels voldoende aangetoond. En waarom ik zoveel streepjes in mijn praat gebruik? Dat vind ik een irrelevante vraag.”
'Wat ik zeg, wordt toch niet begrepen...'
“Hoe nu verder in de raad? Ook al zo'n vraagstelling die weinig inlevingsvermogen impliceert. Het lijkt me evident dat de mores moeten worden geactualiseerd. Hemeltjelief! Snap je niet wat ik daarmee bedoel? Ik word af en toe zo moe van ongeletterde figuren! Mijn insteek is dat de raadsleden leren hoe ze fatsoenlijk met elkaar kunnen omgaan. Daar is bepaald geen vuilspuiterij voor nodig, laat staan dat er inhumane termen worden gebezigd. Eigenlijk vind ik het jammer dat de raad niet wordt uitgesproken als 'De Raed'; met zo'n subtiel hoorbare 'e' in plaats van de tweede 'a'. Ach, laat ik er maar het zwijgen toe doen. Wat ik zeg, wordt toch niet begrepen.”
Ik sluit niets uit. Maar een drankje gaat er wel in?
“Oh joepie!!! Daar ga ik direct in mee! Eeehhh... Laat mij eens raar doen... Een Highway to Hell graag! Braziliaanse Cachaca rum, Cointreau, koffielikeur en gecrushed ijs. Voorzichtig roeren en serveren met een kort lontje... Ha ha ha, ik bedoel natuurlijk 'rietje'...”
Lontje, rietje... Gewoon een verspreking...
“Nou... Dat zeg je nou wel, maar dat is nou juist de kern van de zaak. Het volk moet beter nadenken over wat men zegt. In mijn beleving neemt het recht om te spreken ook de verplichting met zich mee om correct te formuleren. Wie dat niet doet, krijgt straf.”
Robbels worden elke vrijdag in herberg De Harmonie - in het oude centrum van Alphen aan den Rijn - opgetekend door Rob Buisman.
Elke overeenkomst met de werkelijkheid berust op toeval.
