Back in town
Na een anderhalf jaar durende afwezigheid, wegens werkzaamheden in het Noorden, ben ik sinds 2 weken weer terug in het Alphense en val gelijk weer met mijn neus in de boter.
Laat ik als eerste het vooroordeel uit de wereld helpen over de Noorderlingen, dat deze stug, afstandelijk en koel zijn want niets is minder waar heb ik die 18 maanden mogen ondervinden. Leuke spontane en vooral warme contacten opgedaan met mensen die, in veel gevallen gelukkig wel wat nuchterder zijn dan de gemiddelde sensatie beluste, klagende en zeurende westerlingen.
Als simpel voorbeeld hoef ik alleen maar de aardbevingen in Groningen aan te stippen. Kunt U zich inbeelden wat er hier in Zuid-Holland zou gebeuren als zo'n fenomeen onder onze voeten zou plaatsvinden? Is ook niet toevallig dat de teloorgang van de rode oplichters van de P.v.d.Afbraak, in het hoge noorden nog sneller gaat dan de landelijke aftakeling en ze al helemaal niets willen weten van de neoliberale graaiers. Minister kamp zien ze dan ook het liefst in een van de lege gasbellen verdwijnen, tezamen met zijn liegende en bedriegende partijgenoten. Nee het vertrouwen in de politiek, is in het Noorden tot ver onder nul gezakt en men dopt de eigen boontjes wel. Heerlijke mentaliteit en mensen naar mijn hart.
Maar goed, nu weer back in town en eigenlijk is er in de laatste 1,5 jaar weinig veranderd in ons kleinburgerlijke dorpje aan de Oude Rijn. Allereerst was daar de soap rondom de subsidie aanvraag van de Molukse gemeenschap in Alphen, voor het vieren van het 50 jarig bestaan van de wijk. Je zou je bijna gaan afvragen of onze centrumrechtse coalitie Oost-Indisch doof en blind is voor ons koloniale verleden. Hoef alleen maar terug te denken aan de opstelling van de gemeente ten aanzien van een bijdrage in het kader van de actie “Barak Kamp Vught Onder Dak” in 2012 en het zoeken naar redenen om de Pasar Malam in de Ridderhof te frustreren en niet in de laatste plaats de valse beloftes rondom het permanente verenigingsgebouw van de stichting Kaju Putih.
Heel benieuwd zou ik zijn naar de hoeveelheid potjes die gemeente had weten te vinden of het bedrag voor beveiliging, wat ze hadden uitgetrokken als bv Mc Satudarah had aangegeven een zogenaamde Ride Out te organiseren rondom dit feest en hoeveel de gemeente gaat uitgeven voor het bezoek van Maxima op 17 september? We moeten tenslotte wel een goede indruk achterlaten voor de buitenwacht en dan kijken we niet op een paar centjes.
Eigenlijk is het bezoek van Maxima een te makkelijk bruggetje, nee dan heb ik het niet over de waanzinnige verspilling ter hoogte van het voormalig Genie complex, waar het gelijknamige bouwsel een oeververbinding moet gaan vormen tussen Megalomaantje aan den Rijn en Nergenshuizen maar naar het vreselijke drama in onze gemeente enkele weken geleden, tenminste dat dacht ik in eerste instantie.
Op mijn werk had ik al iets meegekregen van een vreselijk drama in mijn geboortedorp en eenmaal thuis gekomen direct de tv aangezet om mezelf te informeren. Zappend langs verschillende kanalen zag ik opeens het beeld opdoemen van onze burgemoeder. Daar de tv nogal zacht stond vroeg ik mijn kinderen even stil te zijn en draaide de volumeknop omhoog want dit zag er niet goed uit.
Mijn eerste snelle indruk was dan ook dat er inderdaad een vreselijke ramp was gebeurd en dat achter Liesbeth de eerste begrafenisondernemers al stonden te wachten om aan het werk te kunnen. Drie somber kijkende mannen, strak in het pak zoals je die normaal alleen ziet bij een door Dela, Monuta of Yarden georganiseerde bijeenkomst. Gelukkig bleek er eigenlijk weinig aan het handje. Oke, een flinke ravage en een hond die alleen nog als boekenlegger dienst kan doen en verder helemaal niets. Eenmaal van de schrik bekomen, wierp ik nogmaals een blik op de drie mannen achter haar en alsof ik 40 terug in de tijd geworpen werd en naar een slechte persiflage zat te kijken van een oude van Kooten en De Bie uitzending. Drie wethouders die quasi geïnteresseerd stonden te luisteren maar vooral in beeld wilden komen. Je moet toch wat als nobody in het Alphens college om eens in beeld te komen.
Zomaar wat zaken die in mijn Alphen spelen en speelde maar zoals de grote verlosser J.C. in al zijn wijsheid al eens oreerde: "Ieder nadil heb zun voordil" en zo ook het hele bruggendrama. Het is toch heerlijk om van de ene kant naar de andere kant van Alphen te kunnen rijden zonder steeds te hoeven wachten voor weer zo'n zwartspaarder die het verdomd om zijn mast te laten zakken.
