De siliconentieten van War Child

Door • Alphens.nl • woensdag 1 februari 2012 om 00:00

Een klein dorpje in Afrika. Sommige hutjes zijn zo goed en kwaad als het ging gerepareerd, maar de meeste zijn tot de grond toe afgebrand. Veel inwoners zijn doodgeschoten en de ‘gelukkigen’, die het overleefd hebben, zijn meestal gewond, verkracht of hun familie kwijt geraakt. Er is nauwelijks meer te eten. Geneesmiddelen en artsen zijn er al helemaal niet. Overal gehuil van  kinderen. Zo gaat dat in oorlogsgebieden.   

In de verte verschijnt een stofwolk. Die paar kindertjes, die dat nog kunnen, rennen joelend een paar grote auto’s tegemoet. Niet van die oude dingen, die ze wel eens gezien hebben, maar blinkend witte landrovers met zo’n liertje voorop en een grote band achterop.  Overal zijn modern design logo’s opgeplakt, Rode Kruizen of teksten als “War Child”.

Uit de voorste auto stapt een mooie blonde dame. Wat een grote tieten heeft ze! Weten die kindertjes veel. Die hebben nog nooit van siliconen gehoord. Uit de andere auto stappen nog meer mooie blanke mensen. Camera’s draaien. Redactieteams fluisteren, dat het erger moet en gaan op zoek naar echt schrijnende gevallen. Verkoopt beter. 

Een wanhopige moeder smeekt of ze haar kunnen helpen. De barbiepop stelt haar gerust. “We gaan actie voeren mevrouw. Binnenkort is er een gigantisch feest in Alphen aan den Rijn, waar we veel geld hopen op te halen”. “Kunnen jullie op dit moment dan niets doen?”, vraagt de moeder huilend. “Zonder hulp gaat mijn dochtertje dood”. 

De dorpsoudste komt aangestrompeld op één been. Hij leeft nog, maar daar is ook alles mee gezegd. “Jullie hebben toch ruim 6 miljoen op de bank staan en de gemeente Alphen heeft toch 35.000 Euro toegezegd? Kunnen jullie nu niet iets voorschieten dan?”

Een meegereisde deskundige gaat het proberen uit te leggen: “We willen er zeker van zijn dat we volgend jaar ook projecten kunnen ondersteunen en daarom hebben we dat geld op de bank staan. Daarnaast kennen wij in Nederland  hy-po-the-ken, so-ci-a-le voor-zie-nin-gen en se-cun-dai-re ar-beids-voor-waar-den. We hebben wel een verantwoordelijkheid naar onze eigen medewerkers en directeuren.”

De oude man schudt zijn hoofd. Hij begrijpt het niet goed. Iemand van het goede doel maakt een notitie. Over een paar jaar moet hier een schooltje staan. Dan kunnen ze iets leren over economie, over geld en politiek. Alleen met een goede opleiding krijg je welvaart nietwaar?

In Alphen is het groot feest. “Hallo Alphen, hoe gaat het?” gilt de blonde griet met een strak shirtje door de microfoon. “Is everybody happy?”  “YEAH” galmt het over het plein. In Afrika huilt op dat moment een moeder bij een kindergrafje. Het geld op de bank van War Child had haar kunnen helpen.

 

Machiel van der Schoot   

 

P.S. De 30 grootste "goede" doelen in Nederland hebben meer dan 1,8 miljard op de bank staan. Meer dan ze in een heel jaar uitgeven. Van die uitgaven is een belangrijk deel bestemd voor salarissen, huisvesting, folders en acties. Als je dat meetelt moet het goede doel zelf dus een paar jaar wachten tot er voldoende geld is. Kampioen oppotten zijn het KWF/Samenloop voor Hoop en het Leger des Heils. Allebei gemiddeld 200 miljoen! 

 

 

Willemijn Verloop, vice voorzitter War Child

---

---