Blog: Niet vanzelf
Het is dinsdag 21 augustus 2018. ARC 1 speelt vandaag op het toernooi van Alphense Boys. Om 6.53 uur hoor ik een appje binnenkomen. Ik pak mijn telefoon onder mijn kussen vandaag en lees het. Ik ben onmiddellijk klaarwakker. Het is van Mark en de tekst luidt: "Mannen ik ben er vandaag sowieso niet bij. Afgelopen nacht is ons dochtertje Marley overleden. Met Liset gaat alles gelukkig goed."
Een intens triest bericht. In de dagen daarna blijkt al de kracht van deze spelersgroep en staf van ARC 1. Met elkaar staan ze om Mark en zijn gezin heen. Het hoofd staat even helemaal niet bij voetbal. Het seizoen moet nog beginnen, maar het overlijden van Marley hakt er flink in. Met elkaar wordt de draad opgepakt. In september start het bekertoernooi. Iedereen is benieuwd hoe de nieuwelingen het zullen doen.
Op zaterdag 1 en 8 september komen de volgende tegenslagen. Na nog geen half uur voetballen tegen Olympia gaat na een duel nieuwkomer Richard Bakker naar de grond. Kermend van de pijn. Hij kan niet verder. De diagnose wordt enige dagen later gesteld: gescheurde kruisband in de knie. Wat een domper.
Een week later komt ONA op bezoek. Het regent doelpunten. Prachtig en dan ook nog eens de rentree van Maurits Splinter. Hijzelf, zijn team en supporters keken er naar uit. Nauwelijks tien minuten later strompelt Maurits van het veld. Ook hier de diagnose een gescheurde kruisband. De vreugde van de 10-0 ebt heel snel weg.
Voor beide spelers einde seizoen. De bekerpoule wordt soepel doorlopen en in de competitie blijkt de eerste klasse A een 'bijzondere' afdeling. Koplopers wisselen elkaar snel af en ook is duidelijk dat deze jaargang ARC niet presteert zoals vorig seizoen in de eerste competitiehelft. Veel gelijke spelen en een verdediging die meer goals tegen krijgt. Op 27 oktober wederom een tegenslag. Tegen Zwaluwen '30 raakt Daan van Leeuwen bij een onschuldige actie geblesseerd. Toeval bestaat niet: een gescheurde kruisband!
Na de teleurstellende eerste periode herpakt ARC zich en kruipt langzaam omhoog. Wanneer de winterstop aanbreekt en iedereen de kerstboom heeft staan een vertrouwd beeld voor supporters: ARC is koploper en gaat relaxed de winterstop in. Een succesvol trainingskamp volgt. Veel spelers geven aan te blijven en vol vertrouwen gaat ARC richting de eerste wedstrijd in 2019. Dan komt DHSC op bezoek, bij winst van ARC is het gat bij deze sterke ploeg 8 punten. Na een klein kwartier krijgt Robin de Heij een trap tegen zijn hoofd. Diagnose is hersenschudding. Het waren tegen DHSC de laatste minuten voor Robin dit seizoen. Wat een tegenslag. Ook verliest ARC deze belangrijke pot.
De voorsprong wordt verspeeld en in de laatste weken van de competitie strijdt ARC samen met AFC en DHSC om de titel. Op de een na laatste speeldag haakt AFC af. En dan wordt het 25 mei en volgt de apotheose van deze bijzondere competitie in Mijdrecht en Wilnis. Een titel zit er voor ARC niet in. In Mijdrecht lukt het niet, maar de nacompetitie wordt gehaald. En passant haalt de ploeg de halve finale van de beker en pakt dus een ticket voor de grote KNVB beker. Een mooie prijs. Er kan een doelstelling worden afgevinkt.
In de schilderkunst zijn veel prachtige drieluiken . De nacompetitie is te vergelijken met een drieluik. Op 1 en 8 juni worden de twee zijpanelen mooi ingekleurd door overwinningen op GRC'14 en SHO en dan wordt het zaterdag 15 juni. Op het knusse veld van SC Everstein staat ARC 1 tegenover DTS Ede.
De wedstrijd wordt een thriller van de buitencategorie. Na een 2-2 eindstand en 3-3 na verlenging kleurt ARC in de penaltyserie het middenstuk van het drieluik prachtig rood zwart in.
Wanneer de klok in Everdingen op 16.55 uur en Youri Duisterhof de beslissende strafschop binnenschiet is er bij iedereen die rood en zwart aanhangt intense vreugde. ARC heeft het geflikt. Het is precies 298 dagen 1 uur en 2 minuten na het trieste appje van Mark. ARC is gepromoveerd!
Een bijzondere promotie. Guus Meeuwis zingt in een van zijn nummers: "Niemand zei dat het eenvoudig zou zijn. Niemand zei dat het vanzelf zou gaan." Vanzelf ging het zeker niet. Er waren heel veel tegenslagen. Veel hobbels moesten genomen worden. Maar dit seizoen heeft wel laten zien dat deze groep spelers met hun staf karakter heeft; om elkaar heen staat als dat nodig is en doet wat ons clublied zegt: "Eendracht houdt toch altijd stand". Voeg dat bij uitstekende voetbalkwaliteiten, een geweldige conditie en de absolute wil om te winnen en dan is deze promotie verklaard en meer dan verdiend !
Ik kan het nog niet geloven; Emotie en vreugde maken zich meester van mij. ARC is terug in de hoofdklasse en is waar het hoort. En dat kan niemand ontkennen!
